Τρίτη 6 Μαΐου 2014

ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΣ-ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ



Βασίλειος Μαρκεζίνης: ΕΛΛΑΣ ΝΕΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ


ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ
Τμήμα Πανεπιστημιακών Εκδόσεων
Σόλωνος 116,  106 81  Αθήνα

Σε συνεργασία με τον συγγραφέα Ακαδημαϊκό Βασίλειο Μαρκεζίνη, σας παρουσιάζουμε το βιβλίο του με τίτλο:      
    
ΕΛΛΑΣ
ΝΕΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

" Η χώρα μας ζει τη χειρότερη περίοδο σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της εν μέσω, ασυστόλως, ένθεν κακείθεν εκτοξευόμενων ψευδών, από τους πολιτικούς, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τον επιχειρηματικό και τραπεζικό κόσμο, καθώς και από φίλους και (ά)πιστούς υποστηρικτές της. Τα κεντρικά πρόσωπα της χώρας ευημερούν, ενώ οι πολίτες της λιμοκτονούν και υποφέρουν, η διακυβέρνησή της απέχει ελάχιστα από το να καταστεί αντισυνταγματική, η δε επίδοσή της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκεται καθημερινά υπό αμφισβήτηση. Επίσης, η γεωπολιτική κατάσταση τοποθετεί τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα που θα ξεσπάσει στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας για ζητήματα ενέργειας, ως επακόλουθο της παρούσας σύγκρουσης στην Ουκρανία και πέριξ αυτής. Νικητής θα αναδειχθεί αυτός που διαθέτει αποφασιστικούς ηγέτες και ηττημένος αυτός που διαθέτει διχασμένη ηγεσία, η οποία, παρόλο που «γαυγίζει», δεν μπορεί να συμφωνήσει αν μπορεί να «δαγκώσει» και, όταν ακόμη μπορεί, δεν ξέρει «πώς» και «πού». Οι άμεσοι γείτονές μας έχουν, επίσης, γίνει ακόμη πιο θρασείς από ποτέ, ακριβώς διότι γνωρίζουν ότι συναλλάσσονται με μια αδύναμη ελληνική κυβέρνηση, όπου το ποσοστό του 3% του λαού καθοδηγεί τις πολιτικές του ισχυρότερου τμήματος (στις τελευταίες εκλογές), το οποίο όμως βρίσκεται επί του παρόντος σε παρακμή. Υπό το φως των ανωτέρω, τίθεται το ερώτημα: Οι Έλληνες έχουν χάσει παντελώς την αίσθηση του «γνώθι σαυτόν;». Ή ειλικρινά πιστεύουν ότι οι ξένοι σύμμαχοί τους είναι τόσο βλάκες να πιστεύουν ότι η Ελλάδα, στην παρούσα κατάσταση, αποτελεί μια «νησίδα σταθερότητας» στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή;

Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί, που προβληματίζει, γραμμένο για να κάνει κάθε έντιμο πολίτη να συλλογιστεί τα ανωτέρω ζητήματα και να τον ενθαρρύνει στο ότι αυτός ο ίδιος, και μόνον αυτός, μπορεί να δράσει και να διασφαλίσει πως ο ήλιος της Ελλάδας θα ανατείλει ξανά πάνω από αυτή την πονεμένη γη.  "

Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας, θα ήταν ιδιαίτερη χαρά και τιμή για εμάς να σας γνωρίσουμε, συζητώντας περιπτώσεις συνεργασίας που σχετίζονται με το γνωστικό σας αντικείμενο, όπως για παράδειγμα έκδοση μελέτης σας ως πανεπιστημιακού συγγράματος, επιλογή βιβλίου από τις εκδόσεις μας  που καλύπτει τις διδακτικές σας ανάγκες ή συμμετοχή  και σε σεμινάρια του εκδοτικού μας οίκου  με σχετική θεματική ενότητα, δημιουργώντας έτσι ένα ευρύ πλαίσιο συνεργασίας.

Οι εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ προσφέρουν 35% έκπτωση  σε όλους τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, ως ένδειξη αναγνώρισης της εμπιστοσύνης με την οποία περιβάλλουν διαχρονικά τον εκδοτικό μας οίκο.
  
Για την περίπτωση που το επιθυμείτε, μπορούμε να σας επισυνάψουμε στο email σας το ηλεκτρονικό αρχείο του βιβλίου ολοκληρώνοντας την παρουσιασή του συγγράμματος.

Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω ενημέρωση

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Πρόταση-βόμβα Πούτιν στον Αλέξη Τσίπρα



Πρόταση-βόμβα Πούτιν στον Αλέξη Τσίπρα: «Θα γίνουμε ασπίδα της Ελλάδας εάν…»

  • Από  defencenet.gr
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Πρόταση-βόμβα Πούτιν στον Αλέξη Τσίπρα: «Θα γίνουμε ασπίδα της Ελλάδας εάν…»





Η Μόσχα έδωσε το πράσινο φως και την εσπευσμένη πρόσκληση στον Αλέξη Τσίπρα, στην σκιά των σοβαρότατων εξελίξεων στην Ουκρανία και την ευρύτερη περιοχή. Μέχρι πρόσφατα και μετά την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, η Ρωσία είχε χαλαρώσει το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα, αφού και στην Ουκρανία είχε κυβέρνηση φίλα προσκείμενη ειδικά στο ενεργειακό παιχνίδι.
Σήμερα, το HellasForce αποκαλύπτει την πρόταση βόμβα της Ρωσικής πλευράς που πιθανά να σοκάρει τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι Ρώσοι γνωρίζουν πιο πολλά από όσα πιστεύει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.
Γιατί τον Τσίπρα.
Οι Ρώσοι προσέγγισαν τον Τσίπρα ως εν δυνάμει πρωθυπουργό γιατί πιστεύουν ότι έχει τις λιγότερες δεσμέυσεις με την Δύση (ΗΠΑ – Γερμανία). Οι όποιες «υποχρεώσεις» έχει αναλάβει δεν είναι προσωπικές, αλλά προϊόν συνεννόησης στελεχών του που δεν μπορούν να δεσμεύσουν σε καμμιά περίπτωση τον ίδιο. Σε αυτά οι Ρώσοι δίνουν μεγάλη σημασία καθώς ένας πολιτικός που ελέγχεται π.χ. για ευνοϊκή συμπεριφορά στην Siemens, θα είναι πάντα υπόδουλος και εκβιάσιμος από την Δύση.
Το άγνωστο φιάσκο με Τουρκία και η απειλή Ρωσοτουρκικού πολέμου.
Ελάχιστοι γνωρίζουν τις μυστικές συνομιλίες σε ανώτατο επίπεδο μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας που ολοκληρώθηκαν πριν από 48 ώρες. Η Ρωσική πλευρά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν παραμένει πιστός σύμμαχος του ΝΑΤΟ παρ” όλους τους λεονταρισμούς και θα αποτελέσει βασικό βραχίονα σε κλιμάκωση της κρίσης.
Η Ρωσία απείλησε ανοιχτά την Τουρκική πλευρά για την τουρκική εμπλοκή στην Συρία και διεμήνυσε πως εάν επαναληφθούν γεγονότα όπως αυτά στην πόλη Κεσάμπ, η Ρωσική αντίδραση θα είναι σκληρή. Αυτή η παράμετρος ήταν που έκανε τον Κέρι να μιλήσει για το αδιαπραγμάτευτο της εδαφικής ακεραιότητας του ΝΑΤΟ, εννοώντας βέβαια την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας ως χώρας μέλους του ΝΑΤΟ για να καθησυχάσει τον Ερντογάν ως προς τις Ρωσικές απειλές.
Γιατί την Ελλάδα.
Οι προφανείς λόγοι είναι οικονομικοί. Οι αφανείς είναι γεωπολιτική και θέλουν την Ελλάδα αντίβαρο στην Τουρκία. Μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η ασφυξία ως προς την εξαγωγή των φυσικών πόρων της Ρωσίας είναι εμφανής. Οι αγωγοί της Ουκρανίας δεν μπορούν πλέον να υπολογίζονται ως αξιόπιστη λύση, ακόμα και αν οι Ρώσοι υποκύπτουν στον εκβιασμό και στην ουσία δίνουν δωρεάν το Ρωσικό αέριο στην Ουκρανία, ώστε να μην διακοπεί η ροή προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό καθιστά την πολιτική των αγωγών που είχε εγκαινιάσει ο Πούτιν με τον Κώστα Καραμανλή ως μονόδρομο. Για την ακρίβεια, είναι θέμα ζωής και θανάτου η ολοκλήρωση του Southstream αλλά και του Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, όχι όμως με τα λάθη που έγιναν την προηγούμενη φορά. Τώρα δεν υπάρχει περιθώριο λαθών και χαλαρότητας αφού η Ουκρανία θεωρείται χαμένη υπόθεση.
Γεωπολιτικά, η Ρωσία δείχνει να σώζει την Συρία, η αστάθεια όμως που επικρατεί την έκανε να κάνει το μεγάλο άνοιγμα στην Αίγυπτο και να ξεκαθαρίσει στο Ισραήλ ότι δεν θα ανεχθεί πλέον οποιαδήποτε ενέργεια κατά της Συρίας ή της Αιγύπτου. Σε αντίθεση με τον Ερντογάν, το Ισραήλ υπάκουσε στις Ρώσικες εντολές και σταμάτησε κάθε εμπλοκή στην Συριακή κρίση παρά τις πιέσεις που δέχεται από την Σαουδική Αραβία. Φαίνεται πως ο Πούτιν είχε πιο ισχυρά επιχειρήματα απέναντι στην Ισραηλινή ηγεσία από τις βαλίτσες που έχουν προσφέρει οι Σαουδάραβες.
Στην Αίγυπτο τα πράγματα ήταν πιο εύκολα αφού ο στρατηγός Σισι έχει εβραϊκή καταγωγή, ενώ η Χαμάς τάχθηκε με το μέρος του Μόρσι και των ΗΠΑ στην πρόσφατη κρίση. Εάν ο Πούτιν εξασφαλίσει μία παρουσία στον Ελληνικό ζωτικό χώρο, τότε ελέγχει απόλυτα την Τουρκία, κυκλώνοντας στην ουσία τον βασικότερο Νατοϊκή απειλή για την χώρα του.
Το «πακέτο» Πούτιν στον Τσίπρα.
Άμεση επανέναρξη της πολιτικής των αγωγών, με την ευρύτερη δυνατή πολιτική αποδοχή σε περίπτωση εκλογής του Τσίπρα. Τα ανταλλάγματα θα είναι οικονομικά και πολιτικά σε επίπεδο εντός και εκτός Ελλάδος. Ο Πούτιν θεωρεί πως με μία γενναία είσοδο, θα βάλει φωτιά σε όλον τον Ευρωπαϊκό νότο που μαστίζεται, προσβλέποντας στην φιλική στάση της Ιταλίας και σε ενδεχόμενη επικράτηση της Λεπέν στην Γαλλία, έστω ως ρυθμιστή. Μία γενναία μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, θα είναι αρκετή για να επανεκκινήσει ολόκληρη την Ελληνική οικονομία, δίδοντας παράλληλα ανοιχτές πιστώσεις για αγορά πετρελαίου με ρώσικη εγγυοδοσία.
Σε πρώτη φάση δεν τίθεται θέμα εξόδου από το Ευρώ, εκτός εάν η ΕΕ εκβιάσει για την απόρριψη τέτοιας συνεργασίας, οπότε η Ρωσία θα εγγυηθεί το κλείδωμα της «νέας δραχμής» για να εμποδίσει την Αργεντινοποίηση σε μία τέτοια εξέλιξη. Ήδη η Βουλγαρία έχει ξεκαθαρίσει στην ΕΕ ότι θα προχωρήσει τον Southstream πασει θυσία. Το ίδιο θα γίνει και με τον Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη όταν υπάρξει κατάλληλο κυβερνητικό σχήμα.
Οι Ρώσοι προσφέρουν την δυνατότητα «γεωπολιτικής προσέγγισης» (έτσι θα τεθεί), που θα περιλαμβάνει προσφορά στρατιωτικού υλικού στα πρότυπα της Αιγύπτου «για την ανασύσταση των ενόπλων δυνάμεων που έχουν βληθεί από το μνημόνιο» εως και την δυνατότητα στρατιωτικής παρουσίας (αποκλειστικά στο Αιγαίο) με κοινοποιήσιμο αντάλλαγμα την Ρωσική εγγύηση στην ακεραιότητα της χώρας, γεωπολιτικά και οικονομικά! Κοινώς οι Ρώσοι προσφέρουν την δυνατότητα ανακήρυξης ΑΟΖ με στρατιωτική προστασία που όμως θα προβληθεί ως «πλαίσιο οικονομικού ανταλλάγματος» για την δημιουργία στρατιωτικής βάσης. Το διπλωματικό σημείο; Οι Ρώσοι θα εγγυηθούν την ύπαρξη και δυτικών εταιρειών στην Ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έγινε με την Κύπρο.
Εξαιρετικά σημαντικό: Οι Ρώσοι γνωρίζουν τις τουρκικές βλέψεις στην Θράκη και με την συμφωνία Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, θα εγγυηθούν την αποτροπή οποιασδήποτε απειλής ή αλλαγής του status της περιοχής.
Τέλος, γνωρίζοντας την ανασφάλεια που θα αντιμετωπίσει ο Τσίπρας αυτές τις προτάσεις ή μέρος τους, οι Ρώσοι έχουν ετοιμάσει ένα πακέτο εσωτερικής διασφάλισης το οποίο όπως πιστεύουν θα δώσει την αίσθηση στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως η όποια μορφή απειλής ενδέχεται να προκύψει, θα είναι διαχειρίσιμη, σε αντίθεση με τα γεγονότα 2007 – 2009. Οι Ρώσοι δεν θα θέσουν θέμα για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ καθώς έχουν ετοιμάσει και λύση που θα καλύπτει την στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών, στα πλαίσια συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε/Α συμμαχία…
Αναμένονται όπως όλοι καταλαβαίνουμε, σημαντικές εξελίξεις για την χώρα μας.

ΜΑΚΝΤΑΟΥΕΛ ΤΖΩΝ Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ












Η 

σχέση ανάμεσα στον ανθρώπινο νου και τον φυσικό κόσμο αποτελεί για τη φιλοσοφία των Νέων Χρόνων ένα πρόβλημα. Από τη μια μεριά, ο άνθρωπος πρέπει να νοηθεί ως ένα φυσικό πλάσμα υπαγόμενο στους ίδιους ακριβώς νόμους με αυτούς που διέπουν την υπόλοιπη φύση. Από την άλλη μεριά, μοιάζει να είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε στον άνθρωπο την ικανότητα να δρα ελεύθερα και, συνεπώς, να φέρει την ευθύνη για τις αποφάσεις και τις πράξεις του. Όμως, η ιδέα μιας τέτοιας ελευθερίας δύσκολα μπορεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας νομοκρατούμενης φύσης.
Αυτός ο δυϊσμός φύσης και ελευθερίας κρύβεται πίσω από ένα άλλο κεντρικό ερώτημα της φιλοσοφίας των Νέων Χρόνων: το ερώτημα κατά πόσο είναι δυνατό να αποκτήσουμε αντικειμενική γνώση του κόσμου. Η έννοια της αντικειμενικής γνώσης του κόσμου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έννοια της εμπειρικής γνώσης. Από τη μια μεριά, η εμπειρία πρέπει να λειτουργήσει ως το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα βασιστούμε για να να γνωρίσουμε τον έξω από μας κόσμο. Από την άλλη μεριά, όμως, ο τρόπος με τον οποίο καλούμαστε συνήθως να κατανοήσουμε την εμπειρία μάς υποχρεώνει να θεωρήσουμε πως είναι αδύνατο να βασιστούμε σ’ αυτήν. Και αυτό μοιάζει να ακυρώνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε αντικειμενικά τον κόσμο. 
Το «Ο νους και ο κοσμος» του Τζων Μακντάουελ πρωτοδημοσιεύτηκε το 1994 και ήδη αναγνωρίζεται ως κλασικό. Ο Μακντάουελ εξετάζει το πρόβλημα της σχέσης νου και κόσμου, επικεντωνόμενος στις δυσκολίες που γεννά η έννοια της εμπειρικής γνώσης. Ο Μακντάουελ αντλεί από μια εντυπωσιακή ποικιλία φιλοσοφικών πηγών, συνδυάζοντας νήματα της αγγλοσαξονικής φιλοσοφίας του 20ού αιώνα με κεντρικές έννοιες του γερμανικού ιδεαλισμού και της αριστοτελικής σκέψης. Το εγχείρημά του στόχο έχει να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε τον άνθρωπο ως ένα φυσικό και ταυτόχρονα ελεύθερο πλάσμα μέσα σε έναν νομοκρατούμενο κόσμο.

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ-G20 Human Rights


G20 Human Rights
             http://www.g20humanrights.com/home/agia_sophia

ΣΥΡΙΖΑ και Θράκη

ΣΥΡΙΖΑ και Θράκη
(πρώτα συμπεράσματα από μια κρίση) (*)



Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μόνο κατάπληξη, βαθύτατη θλίψη προκάλεσε, σε όσους διατηρούν στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα και τις ανάγκες του ελληνικού λαού, η υπόθεση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Σαμαράς και τρόικα, Μιχαλολιάκος και Καμμένος, ο «Θεός της Αποχής», αν υπάρχει, όχι ανθοδέσμες, φορτηγά ολόκληρα με λουλούδια θάπρεπε να στείλουν στην Κουμουνδούρου για τους χειρισμούς της.

Ταυτόχρονα όμως, η υπόθεση αυτή πρέπει να θεωρηθεί και μεγάλη ευκαιρία – η τελευταία ίσως πριν από ενδεχόμενη ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών - για να διορθώσει ουσιαστικά η αριστερά την πορεία της και να αντιμετωπίσει τώρα δραματικά προβλήματα που κινδυνεύει να βρει αύριο μπροστά της. Η υπόθεση Σαμπιχά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αντί να αρνείται κάποιος την ύπαρξη του παγόβουνου, είναι πιο χρήσιμο να αλλάξει αμέσως πορεία.    

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τρομερά ευαίσθητη στο ζήτημα της «εικόνας» και της (κακόηχης) «κυβερνησιμότητάς» της, έπληξε μόνη της αμφότερες, με τρόπο που κανείς αντίπαλος δεν θα κατάφερνε. Αφήνοντας εαυτήν έκθετη στο διατυπωθέν από σχολιαστές, καλοπίστως ή κακοπίστως, ερώτημα πως θα διαπραγματευθεί αύριο με τη Μέρκελ ή θα χειρισθεί μια κρίση με την Τουρκία.

Δεν βοηθάνε την αριστερά ψέμματα και εξωραϊσμοί. ‘Ανοιξαν σοβαρότατα ζητήματα περί τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά, την ικανότητα διαχείρισης κρίσεων, τη δημοκρατικότητα της εσωτερικής και κοινωνικής λειτουργίας του, την αξιοπιστία του πολιτικού του διαβήματος. Διευκολύνθηκε αποφασιστικά δεξιά-ακροδεξιά να παρουσιάσουν την αριστερά ως «αντεθνική».

Μερικές φορές, με όσα συμβαίνουν, διερωτάται κανείς  αν και πόσοι στον ΣΥΡΙΖΑ αντελήφθησαν σε βάθος τους λόγους που το κόμμα εκτοξεύτηκε το 2012, παρολίγον να κερδίσει και δεν κέρδισε τις εκλογές.  Μεταξύ φθινοπώρου 2011 και Μαίου  2012 ο Τσίπρας έθεσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέση υποψηφίου εθνικού ηγεμονικού υποκειμένου, φιλοδοξούντος να διακόψει τη μνημονιακή πορεία καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας, του ελληνικού λαού, του ελληνικού κράτους και έθνους (προς τιμήν του, χρησιμοποιώντας και αρκετές ιδέες που παρήχθησαν εκτός ΣΥΡΙΖΑ).  

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές, αν είχε σοβαρή οικονομολογική προετοιμασία, αν δεν φοβόταν, αν αναγνώριζε την ύπαρξη και σημασία του μεταναστευτικού προβλήματος και, αν, ηγετικό του στέλεχος, δεν είχε πει τελείως επιπόλαια στην τηλεόραση, ότι θα ρισκάρει πόλεμο με την Τουρκία για να μειώσει τις πολεμικές δαπάνες! ‘Εφτανε μάλιστα για νίκη ένας ή δύο από αυτούς τους παράγοντες. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σημείωσε έκτοτε δημοσκοπική πρόοδο, γιατί μετεκλογικά εξελήφθη, καλώς ή κακώς, ως «κόμμα για τον εαυτό του», «τα στελέχη του», που, αντί να υποτάσσει τις επιλογές του στην ανάγκη σωτηρίας λαού και πατρίδας, ενδιαφέρεται κυρίως για άνοδό του στην εξουσία, εμφορούμενος από «μεταμοντέρνα» ιδεολογία . Ο «κυβερνητισμός» ήταν προσόν προ του Μαίου 2012, διαφοροποιώντας τον από κόμματα διαμαρτυρίας, άχρηστα εν μέσω εθνικής καταστροφής. ‘Εγινε ελάττωμα μετά τον Ιούνιο, κατατάσσοντάς τον, στα κόμματα που λένε διάφορα όχι γιατί τα πιστεύουν, αλλά για να κερδίσουν τις εκλογές. Υπονόμευσε έτσι, σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια της προγραμματικής-πολιτικής προετοιμασίας, την υποψηφιότητά του ως εθνικού ηγετικού υποκειμένου, δυσκολευόμενος να διευρύνει ουσιαστικά την επιρροή του, να στερεώσει και βαθύνει τους δεσμούς του με τον λαό.

Σαμπιχά: κορυφή του παγόβουνου

Δεν γνωρίζουμε τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν, ούτε αν έπρεπε να είναι υποψήφια. ‘Οσα διαβάσαμε στο βιογραφικό της συνηγορούν υπέρ της επιλογής της. Αν προέκυψαν μετά σοβαρά αντίθετα στοιχεία θα έπρεπε να δημοσιοποιηθούν, αντί να παρακολουθήσουμε άναυδοι σταλινικότατη εκτόξευση βρώμικων, ασαφών, αναπόδεικτων υπαινιγμών κατά της γυναίκας, μειοψηφίας της μειοψηφίας της μειοψηφίας (!).

Διερωτάται κανείς πως ο Γραμματέας και μια τοπική οργάνωση ανέτρεψαν απόφαση Κεντρικής Επιτροπής, όταν, αλλού, η ηγεσία δεν έδωσε καμία σημασία στη βάση. ‘Όπως στη Μακεδονία, εκδιώκοντας τον Καρυπίδη, κατόπιν αμερικανοεβραϊκής απαιτήσεως, ή στην Πελοπόννησο, επιβάλλοντας τον μνημονιακό Βουδούρη. Τι εξηγεί δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Απερίγραπτες είναι οι δηλώσεις του υποψήφιου ευρωβουλευτή Χριστόπουλου, που απέδωσε στη δική του επιρροή την πραξικοπηματική ακύρωση της συμμετοχής Σουλεϊμάν, υποστηρίζοντας ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης είναι «συμπαγές τουρκικό πράμα» (sic). Αυτή είναι θέση του τουρκικού κράτους-εθνικισμού, που «τσουβαλιάζει» ως Τούρκους όλους τους Μουσουλμάνους, αρνούμενος την ύπαρξη Ρομά-Πομάκων. ‘Οσο για τη χρήση της λέξης «πράμα» για να περιγράψει τη μειονότητα, αποκαλύπτει την ηθική του, εγείροντας δυστυχώς ερωτηματικά για τα κριτήρια όσων τον έφεραν πέρυσι, λαθραία, να «εκπαιδεύσει» βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τον επέλεξαν για ευρωβουλευτή και επέμειναν να μείνει στο ψηφοδέλτιο. Εμείς απορούμε και για το πώς είναι πανεπιστημιακός!

Την επομένη πήρε δυστυχώς τη σκυτάλη, ως μη όφειλε, η «Αυγή» την οποία, δυστυχώς, ο φανατικός «αντιεθνικισμός» παρέσυρε σε δύο σοβαρά ολισθήματα. Πρώτον σε ταύτιση με την ελάχιστα δημοκρατική θέση της τουρκικής προπαγάνδας, ότι  πρέπει να αναγνωρίσουμε την τουρκική καταγωγή της μειονότητας («διεθνής υποχρέωση»), όχι όμως την «τριχοτόμησή» της, την ύπαρξη δηλαδή Ρομά και Πομάκων. Δεύτερο και χειρότερο, στην υιοθέτηση ανοίκειων υπονοούμενων κατά της εκδιωχθείσης υποψηφίας και κομματικών στελεχών, αναβιώνοντας σταλινική μεθοδολογία ξένη προς την παράδοση της εφημερίδας μετά τη μεταπολίτευση. 

Δεν είχαμε χρόνο να επαληθεύσουμε τι ακριβώς έκαναν ο (φίλος του ΓΑΠ και Καμίνη) Χριστόπουλος και η ΜΚΟ του, ανθήσασα και επί ημερών Παπανδρέου, Ρόντος και της ομάδας διεθνών χαφιέδων υψηλοτάτου επιπέδου, που τους περιστοίχιζε στο Υπουργείο Εξωτερικών. Αν ισχύει το ένα εκατοστό από όσα αναφέρονται για τη δράση και τις θέσεις του στο διαδίκτυο αναφορικά με Γιουγκοσλαβία, ουκρανικό, το μακεδονικό κλπ. τίθεται δυστυχώς τεράστιο θέμα ως προς το γιατί επελέγη. 

Αριστερά και έθνος, νέα τάξη και παγκοσμιοποίηση

Δυστυχώς, το θέμα του ευρωψηφοδελτίου δεν περιορίζεται στην υπόθεση Χριστόπουλου-Σαμπιχά. Στο ευρωψηφοδέλτιο βρίσκουμε, ατυχέστατα, πολιτικούς φίλους του πρωτεργάτη της μνημονιακής καταστροφής ΓΑΠ, οπαδούς των ιδεών της παγκοσμιοποίησης-αυτοκρατορίας, υπερασπιστές και θεωρητικούς ενός δήθεν αριστερού, δήθεν «αντιεθνικισμού», που ταυτίζονται με κεντρικές επιλογές της παγκοσμιοποίησης και της «νέας τάξης πραγμάτων», στην περιοχή μας και γενικά, του ιμπεριαλισμού δηλαδή σε πιο … «κλασική» αριστερή ορολογία.

Διερωτάται κανείς πως, ένα κόμμα που θέλει να αγωνιστεί εναντίον της δικτατορίας των αγορών και του ολοκληρωτισμού της παγκοσμιοποίησης που συντρίβει ως οδοστρωτήρας τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα, κόμμα που θέλει να αποκαταστήσει εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, θα μπορέσει να τα κάνει στηριζόμενο σε τέτοια πρόσωπα. Αναπόφευκτο ήταν όλα αυτά να κλονίσουν την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ προς το κόμμα, την εξωτερική πολιτική και την κοσμοαντίληψη της ηγεσίας του, αν και είναι, ταυτόχρονα, όπως υπογραμμίσαμε, η κρίση μεγάλη ευκαιρία να ξεκαθαρίσει η αριστερά τις θέσεις της σε βασικά ζητήματα, προτού φτάσει ενδεχομένως στην κυβέρνηση.

Μεταξύ των υποψηφίων ευρωβουλευτών βρίσκονται υπερασπιστές των τουρκικών θέσεων στο Αιγαίο και του ψευδοκράτους που δημιούργησε ο τουρκικός στρατός κατοχής στην Κύπρο! Βρίσκονται θεωρητικοί και απολογητές του σχεδίου Ανάν, με το οποίο επιχειρήθηκε, από την πιο «μαύρη» εγχώρια αντίδραση και τους Αγγλοαμερικανούς, η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2004, όπως και σήμερα. Σχέδιο που, σημειωτέον, χαρακτηρίστηκε «χειρότερο σύνταγμα της παγκόσμιας ιστορίας», «κείμενο παράφρονος» (Τσάτσος), που ξανάκανε την Κύπρο αποικία και οδηγούσε στην εκπροσώπηση της πλειοψηφίας των κατοίκων της από μειοψηφία (μη αιρετών αξιωματούχων) στα όργανα αποφάσεων!

‘Ερχονται τώρα οι οπαδοί τέτοιων απόψεων, σαν τους Βουρβώνους, που τίποτα δεν έμαθαν και τίποτα δεν ξέχασαν, απόψεων που δεν εκφράζουν όχι το 4%, ούτε καν το 0,5%, και επιδιώκουν να τις επιβάλουν χωρίς καν  εσωκομματική συζήτηση, μέσω επιλογών προσώπων από την ηγεσία. Η αριστερά όμως ιστορικά δεν είναι αυτό, είναι βαθειά πατριωτική παράταξη, στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της φασιστικής κατοχής, για την αυτοδιάθεση-ένωση της Κύπρου αργότερα, εναντίον των αγγλοαμερικανικών επεμβάσεων στην Ελλάδα. Είναι ασυμβίβαστη, δεν μπορεί να είναι αριστερά υιοθετώντας ταυτόχρονα τέτοιες βαθειά αντιδημοκρατικές, φιλοιμπεριαλιστικές απόψεις. 

Το 27% δεν δόθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ για να υποστηρίξει τέτοιες απόψεις για Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο. Του δόθηκε για να υπερασπιστεί, όχι να … αποτελειώσει το απειλούμενο έθνος. Του δόθηκε από ανθρώπους που αγαπάνε την Ελλάδα, δεν μισούν οτιδήποτε ελληνικό, δεν προσπαθούν να ανέβουν κοινωνικά με το «ευρωατλαντικό βρακί» τους. Θα ήταν  ανήθικο, αποσταθεροποιητικό, αυτοκαταστροφικό, αν τυχόν επιχειρούνταν να χρησιμοποιηθεί η αντιμνημονιακή ψήφος για να υιοθετηθεί «ατζέντα» που δεν δηλώθηκε ποτέ ανοιχτά στον λαό ή το κόμμα.

Τέτοιες επιλογές προσώπων εκφράζουν, στην καλύτερη περίπτωση, πολιτική χωρίς έρμα και στρατηγικό άξονα, καιροσκοπικό συγκερασμό απόψεων ασυμβίβαστων μεταξύ τους. Ούτω πορευόμενη, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει είτε να ξαναστήσει στα πόδια τους τούς Μνημονιακούς, είτε να οδηγήσει τη χώρα σε  καταστροφική, «χαοτική περιδίνηση» σε περίπτωση ανόδου στην κυβέρνηση, τραγική εμπειρία «ΓΑΠ Νο2», ολοκλήρωσης της καταστροφής που ξεκίνησε ο «ΓΑΠ Νο1», με απόδοση ευθύνης στην αριστερά και τις ιδέες της και ηγεμονία πλέον δεξιάς-ακροδεξιάς (ένα «1974 από την ανάποδη»)

Χρειάζεται κατεπειγόντως σοβαρότατη αλλαγή πολιτικής, πολύ ειλικρινής, σοβαρή, έντιμη, εξαντλητική, σε βάθος συζήτηση στους κόλπους της αριστεράς και ευρύτερα για εξωτερική πολιτική, εθνικά θέματα, σχέση έθνους-αριστεράς, εθνικού, κοινωνικού, διεθνικού, πώς πραγματικά και όχι δημαγωγικά ανατρέπεται το Μνημόνιο, πως οργανώνεται η λαϊκή πάλη όχι για να γίνουμε Υπουργοί, αλλά για να σώσουμε την πατρίδα μας. Χρειάζεται όχι «οργανωτική», με μεθόδους μηχανισμού, αλλά πολιτική ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από ένα σχέδιο εθνικής απελευθέρωσης και κοινωνικής σωτηρίας. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μεγάλη ελπίδα ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων. Αλλά αυτός ο λαός, «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» δεν χρειάζεται ψεύτικες ελπίδες, ψεύτες ‘Ηλιους και νέους δημαγωγούς . Θα τιμωρήσει άσχημα όποιον παίξει τυχόν με τέτοιους ρόλους. Χρειάζεται σοβαρά, δημοκρατικά, ανεξάρτητα πολιτικά υποκείμενα στην υπηρεσία της σωτηρίας του. Η απειλή κατά της χώρας είναι τρομερή, δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακές σαχλαμάρες ή χαμηλού επιπέδου ίντριγκες. H κρίση ας χρησιμεύσει ως μεγάλη ευκαιρία αυτοκριτικής-ενδοσκόπησης, σοβαρή προειδοποίηση, καταλύτης αναγκαίας μεγάλης διόρθωσης πορείας.

ΥΓ. Θα θέλαμε να ξέρουμε τις απόψεις επ’ αυτών στελεχών όπως ο Λαφαζάνης, ο Ρινάλντι κ.α. Ελπίζουμε να μην επικαλούνται, για να παραμείνουν άφωνοι, μια κακώς νοούμενη «πειθαρχία» (που δεν δεσμεύει τους Χριστόπουλους και ΣΙΑ), υπεύθυνη για σωρεία καταστροφών-προδοσιών στην ιστορία της αριστεράς, από τον Λίβανο, τη Γκαζέρτα και τη Βάρκιζα έως το «βρώμικο ‘89».

Λευκωσία, 24.4.2014, δεκάτη επέτειος του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν

konstantakopoulos.blogspot.com


Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Η αύξηση της ανισότητας ξεπερνά τα όρια - FT.COM - euro2day.gr

Η αύξηση της ανισότητας ξεπερνά τα όρια.

ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: Το τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε



"Η κάμαρα του πύργου σκοτεινή. 
Όμως φωτίζουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου με το χαμόγελό τους. 
Ψηλαφούν μπροστά τους σαν τυφλοί και βρίσκουν ο ένας τον άλλον σαν μια πόρτα. 
Σχεδόν σαν παιδιά που φοβούνται τη νύχτα, σφίγγονται ο ένας μες στον άλλο. 
Κι όμως, δε φοβούνται. Δεν υπάρχει τίποτα να τους εναντιωθεί. 
Μήτε το χτες, μήτε το αύριο - γιατί ο χρόνος κατέρρευσε. 
Κι εκείνοι ανθίζουν μέσα από τα συντρίμμια του". 

Το "Τραγούδι του έρωτα και του θανάτου του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε", το γνωστότερο και δημοφιλέστερο έργο του Ρίλκε, γράφτηκε στο γύρισμα του εικοστού αιώνα, με αφορμή τον ηρωικό θάνατο ενός μακρινού προγόνου του συγγραφέα. Το κείμενο, που αιωρείται ανάμεσα στην ποίηση και την πρόζα, χωρίζεται σε είκοσι έξι σκηνές που συνδέουν την έκσταση του μεθυστικού ηρωικού θανάτου με φαντασιώσεις του θηλυκού, όπου η γυναίκα παρουσιάζεται ως μητέρα και ως ερωμένη ταυτόχρονα. Η λυρική γιορτή του θανάτου στον Ρίλκε σε συνδυασμό με τα ερωτικά μοτίβα εμπεριέχει υποδειγματικά την υποβλητική δύναμη που χαρακτηρίζει ολόκληρο το ποιητικό του έργο.

Πηγή biblionet.gr/book/81895/Rilke,_Rainer_Maria,_1875-1926.