Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Αναστασιάδης- Έρογλου θέλουν να τελειώνουν με το Κυπριακό- Διαβάστε την Κοινή Διακήρυξη

Αναστασιάδης- Έρογλου θέλουν να τελειώνουν με το Κυπριακό- Διαβάστε την Κοινή Διακήρυξη

Το κείμενο αποτελείται από επτά σημεία, αντί οκτώ, όπως ήταν το αρχικό προσχέδιο που κυκλοφόρησε...
Εν μέσω ισχυρών διεθνών παρεμβάσεων πραγματοποιήθκε το πρωί της Τρίτης, στο παλιό αεροδρόμιο Λευκωσίας, η πρώτη συνάντηση του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, για να επικυρωθεί το κοινό ανακοινωθέν- νέο "σχέδιο Ανάν".
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε παρουσία της εκπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο, Λίζα Μπάτενχάιμ, η οποία στο τέλος της συνάντησης ανέγνωσε την κοινή διακήρυξη. 
Μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης, οι δύο ηγέτες επανήλθαν στο κτίριο, προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδοχική τους αναχώρηση.
Η Λίζα Μπάτενχάιμ δήλωσε σε αναφορά εκτός κειμένου ότι οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να πραγματοποιηθεί αυτήν την εβδομάδα η συνάντηση των διαπραγματευτών.
Η Κοινή Διακήρυξη
Νωρίτερα κυκλοφόρησε και το επίσημο κείμενο της Κοινής Διακήρυξηςμεταξύ των δύο ηγετών. Το κείμενο αποτελείται από επτά σημεία, αντί οκτώ, όπως ήταν το αρχικό προσχέδιο που κυκλοφόρησε.
Επίσης σε αυτό - στο σημείο 3 - γίνεται αναφορά σε «συνιστώσες πολιτείες», αντί σε «συνιστώσα κρατίδια», όπως αναφερόταν στο προσχέδιο.
Αναστασιάδης: Απαιτείται το όραμα και η αποφασιστικότητα των ηγετών
Η σημερινή κοινή δήλωση θέτει το πλαίσιο για τις βασικές αρχές λύσης στο Κυπριακό, επισήμανε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, μετά τη σημερινή συνάντησή του με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, με την οποία ξεκίνησε νέα φάση συνομιλιών για συνολική λύση του προβλήματος.
«Αυτό που απαιτείται είναι το όραμα και η αποφασιστικότητα των ηγετών, αλλά και του λαού της Κύπρου, να εργαστούν ώστε από τη μια να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους και ταυτόχρονα να πετύχουμε μία λύση που δεν θα αφήνει νικητές και ηττημένους», υπογράμμισε ο Νίκος Αναστασιάδης.
Επίσης, εξέφρασε την πεποίθηση ότι η σημερινή μέρα θα αποτελέσει την απαρχή για να τεθεί τέρμα σε μια ανεπιθύμητη και απαράδεκτη κατάσταση που κρατά διαιρεμένη την Κύπρο και τον λαό της για περισσότερα από σαράντα χρόνια.
Η επιθυμία των ηγετών και των δύο κοινοτήτων, ανέφερε, είναι μέσα σε ένα κλίμα αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανόησης, «να καταλήξουμε σε μία λύση που θα τερματίζει οριστικά την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις να ζήσουμε σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, που, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα του συνόλου των πολιτών, θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για συνύπαρξη και προκοπή».
Ο Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης επισήμανε ότι η λύση θα βασίζεται στις συμφωνίες κορυφής και τη σωρεία αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ, προκειμένου «η Κυπριακή Δημοκρατία να μετεξελιχθεί σε ένα ομόσπονδο, δικοινοτικό, διζωνικό κράτος με πολιτική ισότητα».
Αύριο βράδυ ο Κύπριος Πρόεδρος θα δώσει συνέντευξη Τύπου.
Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Έρογλου δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό ξεκίνησαν σε ειλικρινές κλίμα. Πρόσθεσε ότι με το κοινό ανακοινωθέν δεν δίνεται η λύση, αλλά αυτή θα εξερευθεί στο τραπέζι των συνομιλιών. Σημείωσε ότι με το κείμενο αυτό υπάρχει εγγύηση ότι καμιά πλευρά δεν θα μπορεί μονομερώς να αλλάξει τη νέα τάξη πραγμάτων που θα δημιουργηθεί.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά είναι έτοιμη να συζητήσει το μέλλον του Βαρωσιού (περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου) και ότι «θα απαντήσει με τη δική της πρόταση σε ενδεχόμενη πρόταση της ελληνοκυπριακής πλευράς». Επίσης, είπε ότι πριν από λίγο καιρό ο Ισραηλινός πρεσβευτής στη Λευκωσία ενημέρωσε τον ίδιο για τη μεγάλη κοινή στρατιωτική άσκηση Ισραήλ- Κύπρου.
«Το Ισραήλ πραγματοποίησε στο παρελθόν παρόμοιες ασκήσεις και με την Τουρκία», πρόσθεσε κ. Έρογλου.
Υπενθυμίζεται ότι σαν σήμερα, πριν από 55 χρόνια στη Ζυρίχη, οι τότε πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ατνάν Μεντερές είχαν μονογραφήσει τη Συμφωνία για τη σύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εκτός ο Ντάουνερ
Όπως μεταδίδει ο «Φιλελεύθερος» από νωρίς το πρωί είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή του παλαιού αεροδρομίου (σήμερα τελεί υπό την προστασία του ΟΗΕ) δεκάδες δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία από την Κύπρο, την Ελλάδα, την Τουρκία και άλλες χώρες.
Πρώτος προσήλθε στις 11:30 ο Ντερβίς Έρογλου, ενώ πέντε λεπτά αργότερα έφτασε και ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης με έξι συνεργάτες του.
Τα Ηνωμένα Έθνη εκπροσωπούνται από την ειδική σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στην Κύπρο, Λίζα Μπάντενχαϊμ.
Σύμφωνα με τον «Φιλελεύθερο», πληροφορίες θέλουν τον ΟΗΕ να ανακοινώνει το απόγευμα και επίσημα την αποχώρηση του Αλεξάντερ Ντάουνερ από τη θέση του ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό.
ΠΗΓΗ  ΕΠΙΚΑΙΡΑ.

5 Steps Of A Bubble

Community Development Banks

WORKING PAPER NO. 83 December 1992

Community Development Banks

The Clinton/Gore proposal for the creation of a network of 100 community development banks (CDBs) to revitalize communities is bold, and will contribute to the success of the U.S. economy. Banks are essential institutions in any community, and the establishment of a bank is often a prerequisite for the investment process. For this reason, the creation of banks in communities lacking such institutions is important to the welfare of these communities.
The vitality of the American economy depends on the continual creation of new and initially small firms. Because it is in the public interest to foster the creation of new entrants into industry, trade, and finance, it is also in the public interest to have a set of strong, independent, profit-seeking banking institutions that specialize in financing smaller businesses.
When market forces fail to provide a service that is needed and potentially profitable, it is appropriate for government to help create the market. Community development banks fall into such a category. They do not require a government subsidy, and after start-up costs, the banks are expected to be profitable.
The primary perspective of this concept paper is that the main function of the financial structure is to advance the capital development of the economy-to increase the real productive capacity and wealth-producing ability of the economy. The second assumption is that capital development is encouraged by the provision of a broad range of financial services to various segments of the U.S. economy, including consumers, small and large businesses, retailers, developers, and all levels of government. The third is that the existing financial structure is particularly weak in servicing small and start-up businesses, and in servicing certain consumer groups. The fourth is that this problem has become more acute because of a decrease in the number of independent financing alternatives and a rise in the size distribution of financing sources, which have increased the financial system's bias toward larger transactions. These are assumptions that appear to be supported by the evidence: they are also incorporated in other proposals that advance programs to develop community development banking.
Download:
Author(s):

Hyman P. Minsky

Hyman R. Minsky.
Distinguished Scholar

Financial economist Hyman P. Minsky was a Levy Institute distinguished scholar from 1990 until his death in 1996. He was responsible for establishing two of the Institute's ongoing research programs: Monetary Policy and Financial Structure, and The State of the U.S. and World Economies.
Minsky was born in Chicago in 1919 and studied at the University of Chicago and Harvard University. At Harvard he served as a teaching assistant to Alvin Hansen, one of the leading disciples of John Maynard Keynes in the United States. Minsky went on to teach at Carnegie Tech (now Carnegie Mellon University) and Brown University, and from 1957 to 1965 was an associate professor of economics at the University of California, Berkeley. It was at Berkeley that he developed his major theories about lending and economic activity, views he laid out in the books John Maynard Keynes (1975) andStabilizing an Unstable Economy (1986). From 1965 until his retirement in 1990, Minsky was professor of economics at Washington University in St. Louis.
Although he considered himself a Keynesian, Minsky was uncomfortable with the way most mainstream economists interpreted Keynes. He rejected conventional economic ideas such as the efficient market hypothesis in favor of what he called the financial instability hypothesis. Minsky held that, over a prolonged period of prosperity, investors take on more and more risk, until lending exceeds what borrowers can pay off from their incoming revenues. When overindebted investors are forced to sell even their less-speculative positions to make good on their loans, markets spiral lower and create a severe demand for cash—an event that has come to be known as a "Minsky moment."
Minsky was the author of four major books and a contributor to several others, and he published extensively in academic journals. His writings include:
  • Poverty: The Aggregate Demand Solution and Other Non-welfare Approaches, 1965;
  • "A Theory of Systemic Fragility," in E. Altman and A. Sametz, eds., Financial Crises, 1977;
  • Can "It" Happen Again? Essays on Instability and Finance, 1982;
  • "Debt and Business Cycles" (with M. D. Vaughan), Business Economics, July 1990; and
  • "The Financial Instability Hypothesis," in P. Arestis and M. Sawyer, eds., Handbook of Radical Political Economy, 1993.
Minsky held a B.S. in mathematics from the University of Chicago (1941) and an M.P.A. (1947) and a Ph.D. in economics (1954) from Harvard. He was a recipient in 1996 of the Veblen-Commons Award, given by the Association for Evolutionary Economics in recognition of his exemplary standards of scholarship, teaching, public service, and research in the field of evolutionary institutional economics.
In 2010, Minsky’s papers were catalogued and made available for research. Housed at the Levy Institute, the papers comprise writings, correspondence, notes, and ephemera, much of it centered on understanding and explaining financial crises. Minsky’s late writings are also available in electronic form through the Bard Digital Commons.

Marc Schnyder: Die Hypothese finanzieller Instabilität von Hyman P. Minsky Thesis, University of Fribourg, Switzerland, (German)

Paul McCulley- The shadow Banking System and Minsky's Economic Journey.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Φρέαρ- ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΠΟΙΗΣΗ

Δύο νέους βαλλιστικούς πυραύλους δοκίμασε με επιτυχία το Ιράν

Ινφογνώμων Πολιτικά: Διπλή αιγυπτιακή «ψυχρολουσία» για την ελληνική ΑΟΖ στη Μεσόγειο

Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη

Η ισχύς του ισλάμ απέναντι στην "λογική" της Δύσης
Μία σύγκρουση που θα "χαράξει" τα σύνορα ενός νέου κόσμου

Όσο παράξενο και αν ακουστεί η λύση του Κυπριακού έχει σχέση ακόμη και
με την κατεύθυνση που θα έχει  ο παγκόσμιος πολιτισμός μετά 20-40 χρόνια.
Κύπρος + Ισραήλ =8 εκατομμύρια.
Τουρκία + Αίγυπτος + Παλαιστίνη= 200 + εκατομμύρια.
Βλέποντας την θρησκευτική πολιτισμική σύνθεση και εξέλιξη στην ανατολική μεσόγειο των τελευταίων 50 - 100 χρόνων προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο μουσουλμανο-ισλαμικος κόσμος είναι σαν ένας οδοστρωτήρας ο οποίος εξαφανίζει - εκτοπίζει οτιδήποτε μη μουσουλμανο-ισλαμικό από την περιοχή.
Η ανατολική μεσόγειος από περιοχή που κατά το παρελθόν παρήγαγε πολιτισμούς και θρησκείες παγκόσμιας εμβέλειας, σήμερα μετατρέπεται και ξεπέφτει ως η μόνη πηγή πραγματικής απειλής και οπισθοδρόμησης του παγκόσμιου πολισμού.
Αν η Κύπρος είχε γίνει τουρκική το 1974, σήμερα δεν θα υπήρχαν στην ανατολική μεσόγειο ούτε το Ισραήλ, ούτε άλλο ίχνος δυτικού πολιτισμού. 
Το κυπριακό δεν είναι διμερές θέμα μεταξύ Τούρκων Ελλήνων, είναι στην πραγματικότητα η προτελευταία άγκυρα του δυτικού πολιτισμένου κόσμου στο εσωτερικό της Σαρίας, το Ισραήλ είναι η τελευταία.
Αν δεν αναστραφεί η πορεία εξάπλωσης των πολιτισμών και των θρησκειών προς την ανατολή από την Ευρώπη και όχι αντίθετα όπως τώρα, σε 50 χρόνια από σήμερα θα έχουν φορέσει μπούρκα και τα αγάλματα στο μουσείο του Λούβρου.
Για να το κατανοήσουμε, αν είναι ή δεν είναι προς το συμφέρον του πολιτισμένου κόσμου η σημερινή πρόταση επίλυσης του κυπριακού, πρέπει αναγκαστικά να φανταστούμε ποιές θα είναι οι επιπτώσεις της στην ανθρωπογεωγραφία της ανατολικής μεσογείου  μετά από 20-40 (και πλέον) χρόνια.
Στο Κυπριακό δεν υπήρξε ποτέ σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, απλά η Κύπρος ήταν άλλη μια χαμένη μάχη του δυτικού πολιτισμού, ο οποίος μετρά ασταμάτητα ήττες από την Σαρία τα τελευταία 150 χρόνια.
Η τελική μάχη των δύων πολιτισμών θα δοθεί από την επόμενη γενιά των ευρωπαίων, όχι όμως στον Μαραθώνα, αλλά στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο...
Θα είναι προς το συμφέρον και των μικρών παιδιών του Αφγανιστάν και του Πακιστάν να ζήσουν τον Δυτικό πολιτισμό στον τόπο τους. 
Το Πακιστάν είναι η μόνη μουσουλμανική χώρα που έχει αναγνωρίσει την μουσουλμανο-ισλαμική κατοχή στην Κύπρο. Ας ελπίσουμε να αξιωθεί η Κύπρος μετά από 40 χρόνια να αναγνωρίσει στο Πακιστάν την πλήρη εξαφάνιση του Ισλαμοφασισμού.
Σαρία ή Δημοκρατία στην ανατολική μεσόγειο μετά από 40 χρόνια; 
Αυτά κρίνονται στην Κύπρο και όχι αν θα παραχωρεί η Αμμόχωστος στους Ελληνοκυπρίους.
Γνωρίζετε εσείς έστω μια θρησκεία, έναν πολιτισμό μια ιδεολογία που να μην εξαφανίστηκε ερχόμενη σε επαφή με το μουσουλμανο-ισλαμισμό;
Γνωρίζετε εσείς έστω και ένα από τα 57 μουσουλμανικά κράτη, με πραγματική δημοκρατία;

Ας ελπίσουμε να είναι μόνο ο Ερντογάν  και η ελληνική χαζοαριστερά που μπερδεύουν ακόμη  την πλειοψηφία της κάλπης των αδερφών μουσουλμάνων, με την πραγματική δημοκρατία.

Η Ευρώπη, καθοδηγούμενη από νεκρούς ιδεολογικά πολιτικούς, διολισθαίνει σε έναν νέο μεσαίωνα μουσουλμανο- ισλαμικό αυτήν την φορά, βαφτίζοντας την δειλία της ως ανοχή στην διαφορετικότητα της έξυπνα κρυμμένης Σαρίας κάτω από την δημοκρατία της πλειοψηφίας της κάλπης.
Σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν αυτιά να θέλουν να ακούσουν για τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, όχι μόνο στην Κύπρο και Ισραήλ, αλλά ούτε στο Λονδίνο ούτε στο Παρίσι ούτε στο Βερολίνο. 

Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη
kostasxan.blogspot.gr