Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΕΙΛΗ - ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ- Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου (Σ.Α.Κ) & Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.)

Οι επιθυμούντες να προσυπογράψουν , παρακαλούνται να ακολουθήσουν τις τεχνικές οδηγίες όπως αναγράφονται στο τέλος του ψηφίσματος,

Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΕΙΛΗ

Ο ελληνισμός της Κύπρου και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με μια θανάσιμη απειλή. Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης της σημερινής αδυναμίας Κύπρου και Ελλάδας, ώστε να υπογράψουν τη νομιμοποίηση του «Αττίλα» και των εγκλημάτων του: της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού και του ψευδοκράτους.

Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ίδιο βασικά σχέδιο, επανέρχεται με τις ίδιες υψηλές πιέσεις –έχουμε ήδη παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ομπάμα–, τους ίδιους εκβιασμούς, τις ίδιες απειλές – ο Νταβούτογλου δηλώνει και πάλι πως, μετά από αυτό, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη διχοτόμηση, λες και η τουρκική κατοχή δεν έχει επιβάλει ήδη διχοτομικό καθεστώς στο νησί.

Η εσπευσμένη και εκβιαστική παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης έχει ως πρόσθετη επιδίωξη την εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων και κυρίως την ανασυγκόλληση του ρηγματωμένου άξονα Τουρκίας– Ισραήλ. Στον βωμό αυτής της ανασυγκόλλησης προσφέρεται σαν εύκολο θύμαη Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων με συμμετοχή της Τουρκίας και διέλευση των αγωγών από αυτήν.

Το υποτιθέμενο «νέο πλαίσιο» λύσης, των Αναστασιάδη –Έρογλου, εξαφανίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και τη νομική και διεθνή της υπόσταση,  κάνοντας λόγο για νέο «Κυπριακό κράτος», το οποίο θα συστήσουν, από κοινού και ισότιμα, τα «δύο συνιστώντα κράτη». Έτσι, γίνεται αποδεκτός ο διαχρονικός στόχος της Τουρκίας για ουσιαστική διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συναφώς, δεν γίνεται καμία αναφορά σε εισβολή, κατοχή, κατοχικές δυνάμεις, ούτε καν στον σεβασμό των αποφάσεων και ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ολομέλειας του ΟΗΕ, το δε ψευδοκράτος αποκτά την ίδια διεθνή υπόσταση με την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία!

Πέρα από τις ευθύνες των κυπριακών ηγεσιών –κυβέρνησης και κομμάτων–, τις οποίες και θα καταδείξει ο κυπριακός ελληνισμός, ενάντια σε κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμούς, όπως είχε κάνει και με το σχέδιο Ανάν, πρέπει να επιμείνουμε στις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των ελλαδικών κομμάτων.

Η ελληνική πολιτεία κρύβεται πίσω από τους Κύπριους, που έχουν το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφο. Τους έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει, δεχόμενη να μεταμφιέζονται παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου σε αντικείμενα παζαριού, που γίνεται στη βάση «διζωνικής-διχοτομικής» λύσης.

 Και όμως, το ζήτημα της Κύπρου δεν αποτελεί μια ενδοκοινοτική διαμάχη αλλά ζήτημα εισβολής και κατοχής, και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, και από τις διεθνείς συνθήκες και από τη διαχρονική εμπλοκή της στους αγώνες των Κυπρίων, και προ παντός από την ιστορία χιλιάδων χρόνων του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου, να πάρει ξεκάθαρη θέση. Εξάλλου, μια πιθανή αρνητική εξέλιξη στην Κύπρο απειλεί τα συνολικότερα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.Γι’ αυτό πρέπει να σπάσει το τείχος της σιωπής και της συνενοχής που κυριαρχεί σήμερα. Η ελληνική πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πάρουν ανοικτή και ξεκάθαρη θέση.

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε πως η Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει μια επίπονη αλλά απαραίτητη κινητοποίηση υπέρ της εφαρμογής στην Κύπρο των θεμελιωδών γενικών αρχών που αφορούν τον σεβασμό της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών.Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, πρέπει να είμαστε και πάλι έτοιμοι για έναν μεγάλο αγώνα αποτροπής της καταστροφής, που οδηγεί άμεσα στην εξαφάνιση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και, μεσοπρόθεσμα, στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου και την παραπέρα συρρίκνωση του ελληνισμού.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όταν ήλθε το σχέδιο Ανάν, οι συνθήκες εμφανίζονταν ακόμα πιο ασφυκτικές, και όμως, τότε, κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την καταστροφή. Εξάλλου, ήδη ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ρωσία, έχει επικρίνει ανοικτά τον επιχειρούμενο αμερικανοτουρκικό  εκβιασμό.

Έχοντας πίστη στη δύναμη του δικαίου αλλά και στο αγωνιστικό φρόνημα του ελληνισμού, σε Κύπρο και Ελλάδα, είμαστε πεισμένοι πως η αλήθεια θα λάμψει και πάλι και αυτό το νέο έκτρωμα θα απορριφθεί.  Για να ανοίξει επί τέλους ο δρόμος για μια δίκαιη και οριστική λύση του Κυπριακού, που θα τοποθετηθεί στη σωστή του βάση, με αποχώρηση του Αττίλα και των εποίκων, επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την έκταση του νησιού. Τίποτε λιγότερο από το δίκαιο και την αλήθεια.

 Ψήφισμα που κυκλοφορεί η ΣΕΥΑΕΚ 

Ονοματεπώνυμο                                                Ιδιότητα                                    

Μίκης Θεοδωράκης

Αλέξανδρος Ζαρκάδας, Επίτιμος Αντιστράτηγος, πρώην Νομάρχης,

Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού

Βασίλης Φίλιας, Καθηγητής Πανεπιστημίου, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου

Σωτήρης Σόρογκας, ζωγράφος, καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ

Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας

Θέμος Στοφορόπουλος, πρέσβης επί τιμή

Μανώλης Μηλιαράκης, Πρόεδρος Χριστιανικής Δημοκρατίας – ΣΕΥΑΕΚ

Μάνος Μεγαλοκονόμος, πρέσβης επί τιμή

Μιχάλης Μερακλής, καθηγητής Πανεπιστημίου

Θεόδωρος Καρυώτης, Ακαδημαϊκός

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη, πρ. πρύτανης πανεπιστημίου

Παναγιώτης Κρητικός, πρώην αντιπρόεδρος Βουλής των Ελλήνων

Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος

Παρασκευάς Καρασούλος, στιχουργός

Αθανάσιος Γκότοβος, καθ. πανεπιστημίου

Φλώρα Νερούτσου, χήρα Νεοκλή Σαρρή,τραπεζικός

Ηλίας Νικολόπουλος, καθ. Συνταγματικού Δικαίου

Απόστολος Διαμαντής, συγγραφέας, πανεπιστημιακός

Παναγιώτης Μαντάς, γραμματέας Διοικούσας ΔΗΚΚΙ

Παναγιώτης Ήφαιστος, καθ. πανεπιστημίου

Γιάννης Παπαμιχαήλ, καθ. πανεπιστημίου

Περικλής Νεάρχου, πρέσβης επί τιμή

Κατσιφαράκης Κωνσταντίνος, καθηγητής τμ. Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ

Μάριος Ευρυβιάδης, καθ. πανεπιστημίου

Μενέλαος Γκίβαλος, καθ. Πανεπιστημίου

Μάρτος Δημήτρης, συγγραφέας

Αλέξανδρος Ασωνίτης, συγγραφέας

Χρήστος Χαλαζιάς, δημοσιογράφος

Κώστας Καραΐσκος, εκδότης Αντιφωνήτη

Νεκτάριος Δαπέργολας, Σπάρτακος, πρόεδρος ΕΛΜΕ Ροδόπης

Βαγγέλης Κρητικός, πρόεδρος συντ. Συμβουλίου Δανειοληπτών

Γιώργος Ποταμιάνος, Αντιναύαρχος ε.α.

Στέφανος Ληναίος, ηθοποιός,

Έλλη Φωτίου, ηθοποιός,

Χρήστος Πουγκιάλης, Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.

Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών,

Παναγιώτης Χατζηπέρος, Αντιναύαρχος ε.α.

Ιωάννης Στάγκας,  Ναύαρχος ε.α, επίτιμος Αρχηγός του ΓΕΝ

Αντώνης Κακαράς, συγγραφέας, αρχιπλοίαρχος ε.α.

Ιωάννα Κολοβού, Δημοσιογράφος

Στέλιος Κούκος, Δημοσιογράφος,

Κρίτων Σαλπιγκτής, Πολιτικός Μηχανικός

Λάμπρος Βαζαίος, Ταξίαρχος Υγειονομικού ε.α. Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Χριστίνα Σπύρου Μουστακλή, οδοντίατρος

Χριστίνα Σταματοπούλου, ιατρός

Δημήτρης Δημόπουλος, βιβλιοπώλης

Γιώργος Μοράρης, Φιλόλογος, ποιητής

Μιχάλης Χατζηπέτρου, αντιπρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Ασφαλισμένων ανασφάλιστων ΟΑΕΕ Θεσσαλονίκης.
Θανάσης Τζιούμπας, αντιπρόεδρος ΔΣ συλλόγου εργαζομένων ΚΕΘΕΑ

Μαριάνθη Κλάδη, Επ. Καθηγήτρια Πανεπιστήμιου,

Λευτέρης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΣΑΚ,

Ευανθία Τσόκα-Μηλιώτη, Εκπαιδευτικός, Επίτιμος Πρόεδρος του ΣΑΚ [Σωματείο Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου]

Μίνα Κατσαρέλη, μέλος του ΣΑΚ,

Βάρσου Ντίνα, μέλος του ΣΑΚ,

Πετρίδου Ζέττα, εκπαιδευτικός, μέλος του ΣΑΚ,

Βαφειάδου Δώρα, μέλος του ΣΑΚ,

Κουρής Βαγγέλης, δικηγόρος μέλος του ΣΑΚ,

Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, Μηχανολόγος ηλεκτρολόγος, μέλος του ΣΑΚ

Κουρούκλης Γιώργος, Δικηγόρος, μέλος του ΣΑΚ

Θάνογλου Μαρία, Κοινωνιολόγος-Ηθοποιός

Νιάρχου Ελένη, τραπεζικος, μελος του ΣΑΚ

Μολυβιάτης-Σταματούκος Θανάσης, δημόσιος υπάλληλος, Μέλος του Δ.Σ. της κίνησης ιδεών και δράσης “Πράττω”

Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται…

Αν επιθυμείτε και εσείς να υπογράψετε αυτό το ψήφισμα υπογράψτε εδώ:http://www.gopetition.com/petitions

Πυροβολούν αστυνομικούς ρίχνουν & χειροβομβίδες οι "διαδηλωτές" στο Κίεβο - Πολλοί νεκροί | DefenceNet.gr

Πυροβολούν αστυνομικούς ρίχνουν & χειροβομβίδες οι "διαδηλωτές" στο Κίεβο - Πολλοί νεκροί.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης παραπλανεί και ψεύδεται για την Κοινή Διακήρυξη

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ- Δεν οδηγούν σε «λύση» αλλά σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας!

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

            Η Κύπρος ξαναβρίσκεται πάλι μπροστά σε θανάσιμο κίνδυνο, με το βρυκολάκιασμα του Εφιαλτικού σχεδίου Ανάν, υπό νέα έκδοση.

            Η Κύπρος δέχθηκε, σε πρώτη φάση, μια ύπουλη επίθεση στην οικονομία της, ως προετοιμασία του εδάφους, για ν’ακολουθήσει αργότερα επίθεση στο εθνικό της θέμα και στο φυσικό της αέριο. Η επίθεση αυτή βρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη, με τη σύμπραξη και τη συνεργασία των πολιτικών ηγεσιών στην Κύπρο και την Αθήνα.

          Ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη με παραπλανητικές διαβεβαιώσεις ότι θα σεβασθεί τη θέληση του Κυπριακού λαού, που ψήφισε, με συντριπτική πλειοψηφία, «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Επανήλθε όμως απροκάλυπτα στον παλαιό εαυτό του, εντασσόμενος σε σχέδιο της Αμερικανικής και της Βρετανικής διπλωματίας για εσπευσμένη «λύση» στο Κυπριακό, με αδιανόητες υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς.

            Οι υποχωρήσεις αυτές καταγράφονται στο κοινό ανακοινωθέν, που συμφώνησε ο Κύπριος Πρόεδρος, μετά από Αμερικανική διαμεσολάβηση, με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου. Το πολιτικό πλαίσιο του κοινού ανακοινωθέντος δεν οδηγεί σε μια πραγματική επανένωση και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου σ’ολόκληρη την Κύπρο, όπως παραπλανητικά διακηρύσσεται. Αντιθέτως οδηγεί:

·        στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ήταν πάντα ο στόχος των εχθρών της Κύπρου.

·        Στην παραγραφή της Τουρκικής κατοχής και στην αναγνώριση και νομιμοποίηση του ψευδοκράτους και των κατεχομένων ως δήθεν «νόμιμης» επικράτειας των Τουρκοκυπρίων.

·        Στην κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατικής αρχής και την υποδούλωση της μεγάλης Ελληνικής πλειοψηφίας του 80% στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία του 18% και μέσω αυτής στην Άγκυρα, που την ελέγχει πολιτικά, δημογραφικά, μέσω των εποίκων, και στρατιωτικά.

·        Στην καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κύπρου, που είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία, υποτίθεται, ότι προστατεύει τα δικαιώματα αυτά ως αναπόσπαστο μέρος των αρχών της και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

·        Στην παράδοση του φυσικού αερίου της ελεύθερης Κύπρου σε λεόντεια «συνεκμετάλλευση» με τους αναγνωριζόμενους ως «ίσους» Τουρκοκυπρίους, ανεξάρτητα από ποσοστό πληθυσμού, και με την Άγκυρα. Η τελευταία προεξοφλεί επίσης την εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου με αγωγό μέσω Τουρκίας και προβάλλει επίσης διεκδικήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα επιτρέψει σε ξένα συμφέροντα, σε συνεργασία με την Άγκυρα, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το φυσικό αέριο της Κύπρου, πριν προλάβει να το αξιοποιήσει και να ενισχύσει την οικονομική και διπλωματική της θέση.

·        Στην επιβολή «λύσεως» συνομοσπονδίας δύο «ίσων» κρατών, που παρουσιάζεται ως ιδιώνυμη «διζωνική ομοσπονδία».

·        Στην ουσιαστική κατάλυση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου και τη μετατροπή της σε όμηρο και προτεκτοράτο της Άγκυρας.

·        Στην παράδοση του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού κεφαλαίου της Κύπρου στην Άγκυρα και τη Μ. Βρετανία, στην έξωση της Ελλάδος από την Ανατολική Μεσόγειο και στον τορπιλλισμό της προοπτικής για νέες στρατηγικές συγκλίσεις και συμμαχίες της Ελλάδος και της Κύπρου στην περιοχή.

Οι δηλώσεις ότι διασφαλίζεται δήθεν η ενιαία κυριαρχία, ενιαία ιθαγένεια και ενιαία διεθνής προσωπικότητα στο νέο κράτος, είναι ανακριβείς και παραπλανητικές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος διπλωμάτης για ν’αντιληφθεί τη διπλή και διφορούμενη γλώσσα, που χρησιμοποιείται σκοπίμως στο κοινό ανακοινωθέν για να συγκαλυφθεί η παραχώρηση στην Τουρκική μειοψηφία και στο ψευδοκράτος των κατεχομένων χωριστής κυριαρχίας, χωριστής ιθαγένειας, χωριστής ταυτότητας και ακόμη «ακεραιότητας».

      Στη ψευδεπίγραφη ενιαία δήθεν κυριαρχία, θα συμμετέχουν «εξίσου», κατά 50% με 50%, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή το 80% και το 18%. Με άλλα λόγια, δύο «ίσες» κυριαρχίες σε τυπική συσκευασία μιας δήθεν ενιαίας κυριαρχίας, που αποτελεί σύμβολο και της υποδουλώσεως της πλειοψηφίας στη μειοψηφία.

      Το ίδιο επαναλαμβάνεται στην ιθαγένεια. Μια «κοινή» ιθαγένεια αλλά παραλλήλως δύο άλλες ιθαγένειες για τα δύο συνιστώντα κράτη. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την ενότητα του κράτους και τη νομιμοποίηση εποίκων, παλαιών και νέων, στα κατεχόμενα.

      Τα δύο «ίσα» συνιστώντα κράτη, όπως αναφέρεται ρητά στο κοινό ανακοινωθέν, θα έχουν και το κατάλοιπο της εξουσίας, όπως απαιτούσε η Τουρκική πλευρά. Το νέο κράτος δηλαδή δεν θα είναι συνέχεια και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά θα προκύψει από «παρθενογένεση», με τη μορφή ενός νέου «συνεταιρισμού» των δύο κοινοτήτων και των αντιστοίχων συνιστώντων κρατών.

      Το κοινό ανακοινωθέν δίδει επίσης ικανοποίηση στην αξίωση της Τουρκικής πλευράς, η εκτρωματική «λύση», σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου, να γίνει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη μπορεί κανείς η να είναι πολύ δύσκολο να προσφύγει εναντίον της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των αρχών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

      Το κοινό ανακοινωθέν καταγράφει ως κεκτημένο των συνομιλιών τις υποχωρήσεις του πρώην Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και επαναφέρει, ως μηχανισμό επιλύσεως αδιεξόδων, την πρόνοια του σχεδίου Ανάν για Συνταγματικό Δικαστήριο, στο οποίο την αποφασιστική ψήφο θα έχει ξένος δικαστής.

      Προβλέπεται, τέλος, στο κοινό ανακοινωθέν η προώθηση Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) για να δημιουργηθεί, υποτίθεται, κατάλληλο κλίμα για τις διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα όμως έχουν κυρίως ως στόχο να προδικάσουν τη «λύση» και να προαναγνωρίσουν το ψευδοκράτος ώστε ν’ασκήσουν εκβιασμό στον Κυπριακό λαό ν’αποδεχθεί τη «λύση», όταν θα κληθεί να ψηφίσει στο προβλεπόμενο δημοψήφισμα.

      Στο κοινό ανακοινωθέν, δεν γίνεται καμιά αναφορά στην Τουρκική εισβολή και κατοχή και στη λεγόμενη εξωτερική πτυχή του Κυπριακού. Η τελευταία παραπέμπεται να συζητηθεί σε άλλο πλαίσιο, ως το θέμα να μη αφορά την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κύπρου. Η Άγκυρα επιμένει ανυποχώρητα σε εγγυήσεις, με δικαίωμα μονομερούς επεμβάσεως και στην παραμονή Τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί στο διηνεκές. Με ποιό δικαίωμα οι πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος προχωρούν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ανοίγουν το δρόμο για τον πλήρη έλεγχό της από την Άγκυρα και τον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού;

      Με ποιό δικαίωμα υποχωρούν άτακτα στις πιέσεις των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας που παίζουν παιχνίδια στρατηγικής και γεωπολιτικής στην πλάτη της Κύπρου για να ικανοποιήσουν την Άγκυρα και τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου;

      Καλούμε τον Κυπριακό και τον Ελληνικό λαό να μη εξαπατηθούν από τη ψεύτικη προπαγάνδα για την Κύπρο και να συνειδητοποιήσουν ότι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα σε μέγα κίνδυνο εθνικής καταστροφής.

      Ο κίνδυνος αυτός μπορεί ν’αποτραπεί μόνο από την έγκαιρη κινητοποίηση του Κυπριακού και του Ελληνικού λαού. Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει καμιά αμφιβολία ότι το πρότυπο που προωθείται στην Κύπρο, θ’ αξιοποιηθεί αργότερα σε άλλα σημεία του Ελληνικού εθνικού χώρου για την προώθηση των Τουρκικών διεκδικήσεων.

      Το σύνθημα «κάτω τα χέρια από την Κυπριακή Δημοκρατία» πρέπει να γίνει εγερτήριο εθνικό σάλπισμα για Κύπρο και Ελλάδα.

     

Απαιτούμε από τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος:

·        Να εγκαταλείψουν την ολέθρια πολιτική των συνεχών, μονομερών υποχωρήσεων, που έχουν φέρει την Κύπρο στο χείλος της καταστροφής.

·        Να συνειδητοποιήσουν ότι η πολιτική που ακολουθούν, υποτασσόμενοι σε ξένες πιέσεις, είναι συμπληρωματική της πολιτικής και της στρατηγικής των εχθρών της Κύπρου και δεν οδηγεί σε «λύση» αλλά σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι το έρεισμα του αγώνα του Κυπριακού λαού.

·        Να επανατοποθετήσουν το πρόβλημα της Κύπρου ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι να σπεύδουν ν’αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος των κατεχομένων με χωριστή κυριαρχία, χωριστή ιθαγένεια και ακόμη χωριστή «ακεραιότητα».

·         Μιά δίκαιη λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να βασίζεται στην υποδούλωση της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα ούτε στην αναγνώριση δύο χωριστών κρατών που νομιμοποιεί τα τετελεσμένα γεγονότα της Τουρκικής κατοχής.

Περικλής Νεάρχου Πρέσβυς ε.τ.:Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ...

Περικλής Νεάρχου :Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.

” Βρε ποίο ‘σχέδιο Ομπάμα; “

” Βρε ποίο ‘σχέδιο Ομπάμα; “

15/02/2014Γράψτε ένα σχόλιοGo to comments

Το επιτήδειο Economist …ξανά, εργολαβικά στη δουλειά του! Αίφνης άρχισε να βλέπε ‘αχτίδες’ ελπίδας στη Κύπρο με συνομοσπονδία. Και αυτό μέσω… ‘σχεδίου Ομπάμα’ όπως βλέπουν οι Κύπριοι γράφει. Βρε ποίο ‘σχέδιο Ομπάμα’ και τρίχες κατσαρές, ο Ομπάμα δεν ξέρει που καλά καλά πέφτει η Κύπρος (για να μην πω και κάτι άλλο) στο παγκόσμιο χάρτη, και θα ετοίμαζε  άκουσον άκουσον ‘οδικό χάρτη’ με σχέδιο λύσης του Κυπριακού!

Ας πάει μια βόλτα στα αρχεία του, το  βρετανικό Economist για το 1975 και ας ξαναδεί τους χάρτες που δημοσίευε τότε για λύση για δύο componentparts και που του είχε διοχετεύσει το Φόρειν ΄Οφις και τα ξαναλέμε. Αυτά για τους άξεστους δικούς μας που πλασάρουν τα βρετανικά σχέδια ως…’σχέδιο Ομπάμα’ και όπως ακούω κάποιοι στο προεδρικό Αναστασιάδη μαραζώνουν οι καημένοι που θα χάσουν τον MatthewKidd, ( ο οποίος αντικαθίσταται τον Απρίλιο) το καλύτερο Βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή που είχαν μέχρι τώρα!!!

Πολύ χρήσιμος τους φάνηκε στο μαγείρεμα φαίνεται…

Φ.Α.

ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ -''0 Κύβος ερρίφθη όπως το 1958''.

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Όπως και το 1958, ο κύβος για τη Κύπρο ερρίφθη. Όχι όμως από τον Αναστασιάδη. Ερρίφθη από τον πραγματικό Καίσαρα της εποχής, τους Αμερικανούς. Αυτούς που τον έριξαν και τότε. Και τηρουμένων των αναλογιών, οι λόγοι μισό και πλέον αιώνα μετά, δεν διαφέρουν. Είναι λόγοι στρατηγικοί.

Όπως και το 1958, έτσι και το 2014 ο κύβος ερρίφθη για να διασφαλισθούν τα υπό αμερικανική ηγεμονία και καθοδήγηση συμφέροντα ενός δυτικόστροφου πάντοτε, συνασπισμού συμφερόντων, ενώ καταστρατηγούνται και πάλι τα θεμελιακά ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα της καταπληκτικής πλειοψηφίας του κυπριακού λαού. Και δυστυχώς όπως και το 1958, η κυβέρνηση της Αθήνας φαίνεται να είναι διατεθειμένη να λειτουργήσει και πάλι ως κομπάρσος, προσφέροντας νομικό και πολιτικό φύλο συκής σ´ένα καινούργιο στρατηγικό αλυσόδεμα της Κύπρου και στον εσαεί πολιτικό ευνουχισμό του λαού της.

Ήταν το 1958 που "έκλεισε" η πρώτη φάση του Κυπριακού . Με φερμάνι από την Ουάσιγκτον. Με αποδέκτες τους τότε ΥΠ.ΕΞ. Ελλάδας-Τουρκίας, Αβέρωφ και Ζορλού που μετείχαν στην ετήσια φθινοπωρινή Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. στη Νέα Υόρκη. Για να αντιμετωπισθούν "αποτελεσματικά" οι δήθεν ορκισμένοι "κοινοί εχθροί" του υπό αμερικανική ηγεμονία δυτικού συνασπισμού στην ευρύτερη Μέση Ανατολή που ευρίσκετο σε φάση αναδίπλωσης. Και για να διασφαλισθούν ο "ελεύθερος κόσμος" και μαζί και ο "πολιτισμός".

Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο από Αμερικανικά έγραφα ότι στους αμερικανικούς στρατηγικούς ψυχροπολεμικούς σχεδιασμούς, η ευρύτερη Μέση Ανατολή, που άρχιζε από τη Μεσόγειο και κατέληγε στον Περσικό Κόλπο, θεωρείτο στρατηγικά ισότιμη με το κεντρικό μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου στη καρδιά της Ευρώπης. Διότι, κατά το σκεπτικό, ένας μή-δυτικός έλεγχος της ενεργειακά κρίσιμης περιοχής θα ανέτρεπε τα δυτικά ερείσματα σε στρατηγικό και ιδεολογικό επίπεδο, και θα έδιδε το πάνω χέρι στους "εχθρούς της ελευθερίας" και άλλων συναφών οικουμενικών αξιών που η Δύση μονοπωλούσε και, μεγαλοψύχως, αγωνίζετο να διασφαλίσει και να τις κάνει κοινό κτήμα όλων μας.

H ιδεοληπτική αλλά και εξόχως στρατηγικά εργαλειακή αυτή αντίληψη μετέτρεψε τους Αμερικανούς σε συμμάχους των Βρετανών και Γάλλων ιμπεριαλιστών και αποικιοκρατών στη Μέση Ανατολή, αλλά και εχθρούς κάθε εθνικό-απελευθερωτικού κινήματος. Αυτή η στρατηγική μυωπία, μετέστρεψε τον αντιαποικιακό αραβικό εθνικισμό, που προσωποποιούσε ο Νάσσερ της Αιγύπτου, από φίλο και δυνητικό σύμμαχο των ΗΠΑ σε δεδηλωμένο εχθρό. Η θεαματική αποτυχία της δυτικής στρατηγικής καταγράφηκε με το αιματηρό αντιδυτικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 1958 και την ανατροπή του βασιλικού και φίλο-δυτικού καθεστώτος της Βαγδάτης. Μαζί κατέρρευσε και το Σύμφωνο της Βαγδάτης (1955-1958), το αμερικανο-βρεττανικό κατασκεύασμα για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής,  του οποίου η Τουρκία υπήρξε ιδρυτικό μέλος και ο πιο σημαντικός "χωροφύλαξ".

Η κατάρρευση του Συμφώνου, που οδήγησε σε συμμαχία Αιγύπτου-Ιράκ, ερμηνεύθηκε ως η απαρχή της "απώλειας" της Μέσης Ανατολής, με τον Αμερικανό ΥΠ.ΕΞ. Τ.Φ.Ντάλλες να χαρακτηρίζει τη Βαγδάτη του 1958 "ως το πιο επικίνδυνο σημείο του πλανήτη". Επιβάλλεται εδώ να υπομνησθούν μια σειρά από άλλα γεγονότα στη περιοχή αλλά και στον κόσμο τα οποία, συνδυαστικά, οδήγησαν τους Αμερικανούς να διατάξουν το κλείσιμο όλων των μετώπων ( to circle the wagons), με κυρίαρχο μεταξύ αυτών το Κυπριακό, το οποίο απειλούσε τη συνοχή της νοτιο-ανατολικής πτέρυγας του Ν.Α.Τ.Ο., ώστε να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά οι περιφερειακές και παγκόσμιες προκλήσεις κατά του "ελεύθερου κόσμου".

Στην Ευρώπη είχε ξεσπάσει την ίδια χρονιά, ακόμη μια κρίση, ως προς το μελλοντικό καθεστώς του Βερολίνου. Στην μακρινή Ασία σημειώνοντο εχθροπραξίες στα Στενά της Φορμόζας -Ταϊβάν με τον τότε Αμερικανό πρόεδρο Αιζενχάουερ να απειλεί το Πεκίνο ακόμη και με πυρηνικά όπλα. Φιλοξενούμενος του Μάο ήταν, το 1958, ο Σοβιετικός ηγέτης Χρούτσιωφ.

Στη περιοχή μας, είχαμε την δημιουργία το 1958 της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας με την ένωση Αιγύπτου και Συρίας, ενώ το ίδιο έτος, ο Νάσσερ θα επισκεφθεί την Μόσχα. Η έντονη ρευστότητα του 1958, θα οδηγήσει τους Αμερικανούς, επικαλουμένων το Δόγμα Αιζενχάουερ του 1957 για τη στήριξη "δημοκρατικών καθεστώτων" στη περιοχή, να αποβιβάσουν πεζοναύτες στο Λίβανο, ενώ ταυτόχρονα η πολεμοχαρής Τουρκία του Μεντερές, με υπόγεια αγγλο-αμερικανική στήριξη, απειλούσε ευθέως Συρία και Ιράκ με εισβολή.

Το 1958 και πάλι, οι πρωθυπουργοί Τουρκίας και Ισραήλ θα συνομολογήσουν με πάσα μυστικότητα στη Άγκυρα, Σύμφωνο στρατιωτικής συμμαχίας κατά του Νασσερικού μετώπου. Και καθόλου τυχαία, ο Μεντερές θα εμφανισθεί ως "Man of the Year"για το 1958, στο εξώφυλλο του αμερικανικού Time Magazine. Tέλος, για να έλθουμε και στην Ελλάδα, στις εκλογές του 1958, το μέτωπο της αριστεράς (Ε.Δ.Α.), στηρίχθηκε από το 25% του εκλογικού σώματος, μια εξέλιξη που δημιούργησε μείζονα ταραχή στο ελληνικό κατεστημένο, στο Παλάτι αλλά και στους Αμερικανούς.

Όπως μας πληροφορεί ο αείμνηστος Stephen G.Xydis στα έργα του, Cyprus: Conflict and Reconciliation(1967) και Cyprus:Reluctant Republic (1973), είναι από τη Νέα Υόρκη το 1958 που τα πράγματα οδηγήθηκαν πρώτα στη Ζυρίχη και μετά στο Λονδίνο. Με τους Αβέρωφ και Ζορλού, υπό την "υψηλή εποπτεία" του Αμερικανού αντιπροσώπου στον Ο.Η.Ε. να συμφωνούν ότι "μεγαλύτεροι κίνδυνοι" απειλούσαν τις χώρες τους, και ότι έπρεπε η αναμεταξύ τους αντιπαράθεση στη Κύπρο να τερματισθεί. Έτσι άρχισε η τότε αντίστροφη μέτρηση. Όχι για ο,τι συνέβαινε μέσα στη Κύπρο αλλά, έξω από αυτή. Στο Βερολίνο, στη μακρινή Φορμόζα, αλλά κυρίως στο όχι τόσο μακρινό Ιράκ της Μέσης Ανατολής. Και επειδή από τα μέσα του 1950, η Βρετανία είχε ήδη δώσει βέτο στον μεσανατολικό της "χωροφύλακα", την Τουρκία του Συμφώνου της Βαγδάτης, για τη Κύπρο, -το οποίο βέτο, για τους ίδιους λόγους οι Αμερικάνοι διεύρυναν ως βέτο της Τουρκίας για τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό-, η Άγκυρα απεκόμισε το 1960 τα γνωστά λεόντεια οφέλη και επέφερε τις γνωστές δουλείες πάνω στην Κύπρο.

Προτού αναφερθώ  στο 2014, ας μου επιτραπεί μια σημαντική παρένθεση για το 2004, που αποδεικνύει, ότι όσο αλλάζουν τα πράγματα στο κυπριακό, τόσο παραμένουν τα ίδια. Έχουμε την παραδοχή του Αμερικανού αξιωματούχου Ντάνιελ Φρίντ, που έγινε ενώπιον επωνύμων ομογενών και δημοσιογράφων σε μεγάλο ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον (12 Ιουνίου 2003), ότι το Σχέδιο Αννάν προσέφερε τη Κύπρο ως στρατηγικό όμηρο της Άγκυρας (και μαζί και αρκετά δις δολάρια), με αντάλλαγμα η Άγκυρα να επιτρέψει στη Αμερική να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο μέσω Τουρκίας στην προγραμματιζόμενη αμερικανική εισβολή στο Ιράκ του 2003. Και έχουμε και την εξίσου κυνική εντολή που η Ουάσιγκτον έδωσε στη αμερικανική αντιπροσωπεία στο Μπούντεσμπεργκ της Ελβετίας το 2004 η οποία ήταν επί λέξει: "shoot the south"!

H αμερικανική δραματική παρέμβαση του 2014 στην Κύπρο, έχει τη στρατηγική της λογική στο ιστορικό που κατέγραψα παραπάνω. Σίγουρα ο μπαμπούλας του κομμουνισμού δεν υφίσταται. Υπάρχει όμως η Ρωσική αρκούδα, που είναι στη φύση της να απειλεί και να εκβιάζει, π.χ. σήμερα κυρίως αλλά όχι μόνο ( βλ. Ουκρανία) σε ζητήματα "ενεργειακής ασφάλειας" (αυτός και αν είναι μπαμπούλας για μια χώρα που έχει μονοδιάστατη οικονομία με απόλυτη εξάρτηση από εξαγωγές ενέργειας!!!). Yπάρχει βέβαια και η τρομοκρατία του ριζοσπαστικού Ισλάμ που (άκουσον-άκουσον) μόνο το "ήπιο Ισλάμ" της νατοϊκής και εκδυτικισμένης Τουρκίας μπορεί να θεραπεύσει. Αλλά, για να ολοκληρώσει η Τουρκία την Μεγάλη ( Büyük) Αποστολή της, πρέπει να εξασφαλισθεί πολιτικά με ένταξη στην Ε.Ε., αλλά και οικονομικά ως ενεργειακός κόμβος, μια κίνηση που, κατά τη στρατηγική αυτή λογική, θα διασφαλίζει ταυτόχρονα και την " ενεργειακή ασφάλεια" της Ευρώπης από τη "μοχθηρή αρκούδα του Βορρά".

Όμως, εδώ το εμπόδιο εμφανίζεται να είναι το κυπριακό κράτος. Και στα δυο ζητήματα . Αυτό της Ε.Ε. και του "ελέγχου"των ενεργειακών κοιτασμάτων της ανατολικής Μεσογείου . "Shoot the Republic", λοιπόν ,παραμένει η στρατηγική τους. Αλλά τούτη τη φορά, "πυροβολήστε για να σκοτώσετε".

Κάθε θεραπεία προκύπτει από μια σωστή διάγνωση. Δεν θέλουν να υπάρχει στη Κύπρο συγκροτημένο κράτος, -χωρίς ξένους μπάστακες-, που να λειτουργεί ως θεσμός ασφάλειας ελεύθερων πολιτών και του οποίου ο ρόλος, ως κρατικός δρών, να περιορίζεται μόνο από το διεθνές δίκαιο, τους διεθνείς θεσμούς και από αμοιβαιότητα στις διακρατικές σχέσεις και συναλλαγές. Δεν θέλουν κράτος με υπόσταση, και πολίτες με ατομικά δικαιώματα. Θέλουν κράτος "μασκαραλίκι" και αγελαίους υπηκόους σε  υποτελείς σατράπες. Ο κύβος ερρίφθη. Αλλά υπάρχουν ακόμη πολίτες και όχι σατράπες στη Κύπρο. Aux armes citoyens ( "πολίτες στα όπλα" ).

http://mignatiou.com/2014/02/o-kivos-errifthi-opos-ke-to-1958/

Ν. Λυγερός- Δεν αρκεί να έχεις ΑΟΖ.

 Δεν αρκεί να έχεις ΑΟΖ. “

14/02/2014Γράψτε ένα σχόλιοGo to comments

Ν. Λυγερός

Δεν αρκεί να έχεις ΑΟΖ αν δεν την υποστηρίζεις με πράξεις. Αλλιώς παραμένει ένα θεωρητικό και νομικό πλαίσιο που δεν αλλάζει τίποτα για την πατρίδα μας. Η αξία της ΑΟΖ δεν προέρχεται από τη θέσπιση ή τις οριοθετήσεις, αλλά από την αξιοποίησή της. Δίχως την αξιοποίηση το κυριαρχικό δικαίωμα παραμένει δυνητικό και αφήνει τα δεδομένα όπως είναι. Η ΑΟΖ είναι ένα μέσον κι όχι ο τελικός στόχος της υψηλής στρατηγικής. Είναι μία στρατηγική κίνηση που δημιουργεί πρακτικές πράξεις για το λαό και την πατρίδα. Η ΑΟΖ είναι ένα εργαλείο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο γιατί δίνει ένα χώρο στην χώρα που την διαχειρίζεται στρατηγικά. Γι’ αυτό το λόγο η ΑΟΖ είναι τόσο απαιτητική στο πολιτικό φάσμα. Διότι θέλει απαραίτητα στρατηγική για να υλοποιηθεί το όραμά της. Το απέραντο γαλάζιο δεν είναι μόνο ποιητικό για το έθνος μας. Είναι μια αλλαγή φάσης τεράστιας σημασίας. Έτσι σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν συμβιβασμοί και μικροπολιτική. Μόνο η μακροπολιτική έχει σημασία για την ΑΟΖ, διότι είναι η μόνη που μπορεί να είναι και διαχρονική για τον Ελληνισμό. Τώρα λοιπόν που έχουμε όλοι κατανοήσει την αξία της ΑΟΖ πρέπει να περάσουμε στις ουσιαστικές πράξεις που δημιουργούν νέα δεδομένα. Αν ο καθένας καταλάβαινε την εμβέλεια της ΑΟΖ για τα εθνικά θέματα δεν θα μιλούσε τόσο εύκολα για αυτή λες και είναι απλώς μια λέξη από το λεξιλόγιο. Η ΑΟΖ είναι μια στρατηγική έννοια που αξιοποιεί το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο. Με την ΑΟΖ, η ξηρά αποκτά μια θαλάσσια οντότητα που είναι τόσο σημαντική που δεν επιτρέπει πια μια επιστροφή στο παρελθόν αλλά μια σχέση με το μέλλον που έχει αρχίσει ήδη. Η ΑΟΖ είναι λοιπόν εργαλείο της απελευθέρωσης και γι’ αυτό χρειάζεται στρατηγική διαχείριση και σχεδιασμό κι όχι μικρότητες τοπικές.

Βημα Σαρωνικού

Θεόδωρου Καρυώτη- H Τουρκία σχεδιάζει να υπάρξουν δύο κυπριακές ΑΟΖ

” Δύο Κυπριακές ΑΟΖ. “

16/02/2014Γράψτε ένα σχόλιοGo to comments

Του Θεόδωρου Καρυώτη

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πληροφορήθηκαν ότι η Τουρκία σχεδιάζει να υπάρξουν δύο κυπριακές ΑΟΖ και, μέχρι στιγμής δεν έχουν φέρει κάποια αντίρρηση θέλοντας να προστατέψουν τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιριών που ενδιαφέρονται για τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου.

Όπως είναι γνωστόν, η Τουρκία δεν αναγνώρισε την ανακήρυξη της Κυπριακής ΑΟΖ αλλά αυτή αναγνωρίστηκε αμέσως από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κύπρος βέβαια, από την εποχή του Τάσσου Παπαδόπουλου έχει ζητήσει από τις ελληνικές κυβερνήσεις των Καραμανλή, Παπανδρέου και Σαμαρά να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ των δύο κρατών αλλά αυτοί, πάσχοντας από κάποιο σύνδρομο (φοβικό ίσως), αρνούνται να το κάνουν.

Η Τουρκία έχει ιδιαίτερα ενοχληθεί από τις έρευνες που δείχνουν ότι η Κύπρος διαθέτει σοβαρές ποσότητες υδρογονανθράκων και τώρα τελευταία ανησυχεί ιδιαίτερα και για την επικείμενη οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο που είναι τόσο κρίσιμη για την Ελλάδα διότι σ’ αυτή την περιοχή βρίσκεται ο μεγαλύτερος όγκος του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας. Ήδη αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες ενδιαφέρονται και θέλουν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό για την προκήρυξη των οικοπέδων στη μελλοντική ΑΟΖ της Ελλάδας

Η Τουρκία από το 1982, δηλαδή από τότε που δημιουργήθηκε η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), αρνείται να προφέρει τις λέξεις Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στις συζητήσεις της με την Ελλάδα. Η Τουρκία είναι ένα κράτος που δεν υπέγραψε, δεν επικύρωσε και δεν πρόκειται να προσχωρήσει στο UNCLOS διότι γνωρίζει ότι, η Σύμβαση υιοθετώντας την ΑΟΖ και το Άρθρο 123 (2) που αναφέρει ρητά ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές, έχασε το παιχνίδι στο Αιγαίο Πέλαγος που πάντα ήθελε να το μοιράσει με την Ελλάδα. Ξεχνάει βέβαια ότι έχει υποχρέωση να προσχωρήσει στο UNCLOS εφ’ όσον επιθυμεί να γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ, κάτι που η ΕΕ αλλά και η Ελλάδα «ξεχνούν» πάντοτε να της το υπενθυμίσουν.

Έτσι, πονηρά σκεπτόμενη, οριοθέτησε την υφαλοκρηπίδα της και όχι την ΑΟΖ της με αυτή του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους δίνοντας στους Τουρκοκύπριους ένα μέρος μόνο της υφαλοκρηπίδας που δικαιούνται, χωρίς να χρησιμοποιήσουν την μέθοδο της μέσης γραμμής, που τόσο απεχθάνονται, μια και τονίζουν πάντα ότι τα νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με την ηπειρωτική χώρα. Τώρα βέβαια ετοιμάζονται για το μεγάλο κόλπο. Έχουν απαιτήσει από τον Έρογλου να ζητήσει στη νέα συμφωνία για επίλυση του κυπριακού να περιλαμβάνει δύο ΑΟΖ, μία για κάθε συνιστώσα κοινότητα.

Έχουν ήδη προβλέψει ότι εάν αυτή η συμφωνία επικυρωθεί, τότε θα οριοθετήσουν την ΑΟΖ της Τουρκίας με τη τουρκοκυπριακή συνιστώσα αναφέροντας απλά ότι η οριοθέτηση αυτή συμπίπτει με την ήδη υπάρχουσα οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ

“Η παράνομη ΑΟΖ της Τουρκίας.”

Ο παραπάνω χάρτης είναι ένας επίσημος χάρτης της Τουρκίας που δείχνει την οριοθέτηση που θέλει να πραγματοποιήσει η Τουρκία με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο παρ’ όλον ότι γνωρίζει, βάσει του Δίκαιου της Θάλασσας, ότι δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Όπως βλέπετε ο χάρτης δείχνει την οριοθέτηση που έχει κάνει με το βορειοανατολικό τμήμα της Κύπρου μη δίνοντας πλήρη επήρεια σ’ αυτό το τμήμα της Κύπρου γνωρίζοντας  ότι εάν θα έκανε αυτό θα είχε πρόβλημα με το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Τέλος, μπορείτε εύκολα να δείτε ότι δεν δίνει καθόλου ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά παρά μόνο την αιγιαλίτιδα ζώνη των 6 ν.μ.

Αρκετοί, βέβαια, παρεξήγησαν τις δηλώσεις Ομπάμα και πρέπει να τις ξαναδιαβάσουν γιατί δεν περιέχουν αιχμές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας καθόσον σ’ ένα σημείο εξηγεί ότι «Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβεβαιώνει την υποστήριξή της στην εξάσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας να εξερευνήσει και να αξιοποιήσει τους φυσικούς της πόρους εντός των θαλάσσιων ζωνών της.. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως όλοι οι πόροι, θα πρέπει να κατανεμηθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».

Ο εκλιπών πρόεδρος της Κύπρου, Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε ΑΟΖ το 2004 διαθέτοντας (κάτι που επαναλαμβάνω συνεχώς) μόνο 4 τανκς και 2 ελικόπτερα και δεν φοβήθηκε την Τουρκία. Εάν επιχειρηθεί να υπάρξουν δύο ΑΟΖ κάποιοι θα αμαυρώσουν την μεγαλύτερη επιτυχία του. Ελπίζω και εύχομαι οι πολιτικοί της  Κύπρου να μη σκεφτούν καν, μια Κύπρο μικρότερη από αυτή που παρέλαβαν.

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ-ΧΑΡΤΕΣ: Το πρώτο δείχνει την Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Το δεύτερο δείχνει την παράνομη τουρκική ΑΟΖ.

http://mignatiou.com/2014/02/dio-kipriakes-aoz/#more-21110