Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Up to 25 million more Europeans at risk of poverty by 2025

if austerity drags on

“Europe’s handling of the economic crisis threatens to roll-back decades of social rights.”

Natalia Alonso

Head of Oxfam’s EU Office

Published: 11 September 2013

It could take up to 25 years to regain living standards prior to the economic crisis

If left unchecked, austerity policies could put between 15 and 25 million more Europeans at risk of poverty by 2025 – nearing the population of the Netherlands and Austria combined. This would bring the number of people at risk of poverty in Europe up to 146 million, over a quarter of the population, warns international agency Oxfam as EU Finance Ministers meet in Vilnius tomorrow.

Oxfam’s new report, A Cautionary Tale, finds that austerity measures introduced to balance the books following the €4.5 trillion bank bail-out are instead causing more poverty and inequality that could last for the next two decades.Meanwhile, austerity is failing to cut debt ratios, as it was supposed to, or trigger inclusive economic growth.

Oxfam says that there are alternatives to austerity policies by drawing lessons from the calamitous periods of austerity cuts to social spending in Latin America, South East Asia and Africa throughout the 1980s and 90s. Some countries in these regions took two decades to claw their way back to square one.

Natalia Alonso, Head of Oxfam’s EU Office, said: “Europe’s handling of the economic crisis threatens to roll-back decades of social rights. Aggressive cuts to social security, health and education, fewer rights for workers and unfair taxation are trapping millions of Europeans in a circle of poverty that could last for generations. It is moral and economic nonsense.”

Living standards down, inequality up

It could take Europeans up to 25 years to regain the living standards they enjoyed five years ago.

“The only people benefiting from austerity are the richest 10% of Europeans who alone have seen their wealth rise. Greece, Ireland, Italy, Portugal, Spain and the UK – countries that are most aggressively pursuing austerity measures - will soon rank amongst the most unequal in the world if their leaders don’t change course. For example, the gap between rich and poor in the UK and Spain could become the same as in South Sudan or Paraguay,” added Alonso.

Three years on, leading proponents of austerity such as the International Monetary Fund and many respected economists are starting to recognise that these measures have not only failed to achieve their objective to shrink government debt and budget deficits, but have also increased inequality and stunted economic growth.

Unemployment in many European countries is hitting record highs. Women and young people are being hit hardest. In the UK, more than 1 million public sector jobs will be cut by 2018, and twice as many women than men will lose their jobs. Wages are falling fastest in countries facing the harshest austerity prescriptions. Almost one in ten working households in Europe now live in poverty and it could get much worse. For example, tough mortgage laws in Spain let banks to evict 115 families from their homes every working day. Even those in work will be significantly poorer than their parents. Child poverty across Europe is set to rise.

Lessons from the past“

History is repeating itself. Our leaders are ignoring the profound pain that austerity cutbacks had for many years on people in Latin America, South East Asia and Africa in the 1980s and 90s. Their economies shattered and the poor continued getting poorer even when growth made a come-back,” Alonso said. Basic services, such as education and health, were cut or privatized, excluding the poorest and hitting women hardest. As a result, the gap between rich and poor widened.

In Indonesia, it took 10 years for poverty to return to 1997 levels, while in some Latin American countries it took 25 years to bring levels of poverty back down to where they were before their crises began in 1981. “Europe is heading in this direction now,” Alonso said.

Alternatives to austerity

“There are alternatives to austerity. Ahead of tomorrow’s EU Finance Ministers’ meeting, we’re calling on European governments to champion a new economic and social model that invests in people, strengthens democracy and pursues fair taxation. Governments could raise billions for public services, such as health and education, by taxing the wealthiest and cracking down on tax dodging.”

“A new model of prosperity is possible. Investing in schools, hospitals, housing, research and technology, millions of Europeans could be put back to work and support a sustainable economy,” Alonso said.

Notes to Editors

The report, A Cautionary Tale: The true cost of austerity and inequality in Europe, is available in English, Spanish, French, and Italian.

·                     Oxfam’s analysis is based on the EU’s official definition of poverty. In 2011, there were 121 million people at risk of poverty in the EU representing 24.3 per cent of the population (source). The Institute for Fiscal Studies predicted that poverty rates in the UK would increase by between 2.5 and 5 percentage points among various groups over 2010-2020 if austerity policies continued on current track (source/pdf). If the EU were to see a three per cent increase over the next twelve years to 2025, this would bring the number of people at risk of poverty to 14.963 million. If poverty rates were to increase by five percentage points across the EU this would represent an increase of 24.939 million.

·                     Bolivia witnessed an increase of 16 percentage points in its net income inequality (after taxes and social transfers) over a period of six years following its structural adjustment program in the 1990s. Some countries have already experienced an increase in inequality since the implementation of austerity policies. If Greece, Ireland, Italy, Portugal, Spain and the UK saw an increase similar to Bolivia, their net inequality would rise to 0.47-0.51 points, making these countries amongst the most unequal in the world. The most recent estimate for Gini coefficients, which is an indicator of inequality, in South Sudan and Paraguay is 0.45 (2009) and 0.52 (2010) respectively.

·                     Since the financial crisis hit five years ago, many of the countries deeply affected by austerity measures – Greece, Italy, Spain, Portugal and the UK - have seen one of two impacts: either the richest tenth of the population has seen their share of total income increase, or the poorest tenth has seen their share decrease. In some cases both impacts occurred. In other words, the richer are taking more, whilst the poor are taking less (source).

·                     In the UK and Portugal, real wages are reported to have fallen by 3.2 per cent over 2010-2012 (source). The real value of wages in the UK is now at 2003 levels, representing a lost decade for the average worker (source). Italy, Spain, and Ireland all recorded decreases in real wages over this period. Greece has recorded a fall in real wages of over 10 per cent (source).

Γιώργου Δελαστίκ (Επίκαιρα): Στο βυθό παρασύρει την οικονομία ο προυπολογισμός.

Στο βυθό παρασύρει την οικονομία ο προυπολογισμός.

Οι αριθμοί του προϋπολογισμού είναι αμείλικτοι. Από 11,6 δις ευρώ που ήταν ο φόρος εισοδήματος όλων των Ελλήνων το 2013, θα γίνει 12,9 δις ευρώ το 2014 – δηλαδή 1,3 δις ή 11,5% μεγαλύτερος φόρος για ένα εισόδημα που μειώθηκε!

του Γιώργου Δελαστίκ

Εφιαλτικό είναι το δόγμα που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου απέναντι σε πάνω από πέντε εκατομμύρια Έλληνες: όσο πιο πολύ μειώνονται τα εισοδήματά τους, τόσο περισσότερους και μεγαλύτερους φόρους θα πληρώνουν! Όσο πιο πολύ φτωχαίνει ο πληθυσμός της χώρας μας εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο πιο πολύ θα τον «γδέρνουν» φορολογικά οι ηγέτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ!

Η πολιτική αυτή αποτυπώνεται και στον προϋπολογισμό του 2014 που κατέθεσε η κυβέρνηση. Το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά τουλάχιστον 4% στη διάρκεια του 2013. Αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες έγιναν ακόμη φτωχότεροι, πράγμα που εκδηλώνεται με μια σειρά άλλους οικονομικούς δείκτες. Η απασχόληση μειώθηκε ακόμη 3,5%, με αποτέλεσμα η ανεργία να εκτιναχθεί στο 27%. Η ιδιωτική κατανάλωση συρρικνώθηκε κι αυτή κατά 6,7% στη διάρκεια της χρονιάς που τελειώνει, πράγμα που σημαίνει ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων με τις αποταμιεύσεις τους από προηγούμενα χρόνια δεν αρκούν πλέον για να συγκρατήσουν το επίπεδο ζωής τους, το οποίο καταβαραθρώνεται.

Λιγότερο εισόδημα, περισσότεροι φόροι!

Φτωχότεροι έγιναν οι Έλληνες το 2013. Μικρότερο το εισόδημά τους, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου αποφάσισε ότι θα πληρώσουν... περισσότερους φόρους! Με λιγότερο εισόδημα, ακόμη και ο φόρος εισοδήματος θα είναι μεγαλύτερος!

Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου ή για δημοσιογραφική υπερβολή με στόχο τον εντυπωσιασμό. Οι αριθμοί του προϋπολογισμού είναι αμείλικτοι. Από 11,6 δις ευρώ που ήταν ο φόρος εισοδήματος όλων των Ελλήνων το 2013, θα γίνει 12,9 δις ευρώ το 2014 – δηλαδή 1,3 δις ή 11,5% μεγαλύτερος φόρος για ένα εισόδημα που μειώθηκε! Ανελέητο φορολογικό «γδάρσιμο» του πληθυσμού.

Υπάρχουν και χειρότερα. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είχαν πει ότι το χαράτσι στα ακίνητα ήταν «προσωρινό» και «έκτακτο» και ότι θα το καταργούσαν οσονούπω, όπου να ’ναι. Τι ακριβώς εννοούσαν το καταλάβαμε μόλις αντικατέστησαν το χαράτσι με τον ενιαίο φόρο ακινήτων: από 2,8 δις ευρώ που ήταν το 2013 το χαράτσι, ο φόρος ακινήτων το 2014 θα εκτιναχθεί στα... 3,9 δις – δηλαδή 1,1 δις ευρώ επιπλέον ή... 41,4% υψηλότερος φόρος!

Οι δεξιοί παίρνουν σπίτια!

Έναν αιώνα τώρα η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθούσε να πείσει τον κοσμάκη πως αν έρθουν οι κομουνιστές στην εξουσία θα του πάρουν το σπίτι. Αποδείχθηκε όμως ότι τα σπίτια του κόσμου του τα αρπάζουν οι δεξιοί του Σαμαρά και οι πασόκοι του Βενιζέλου! Ιλαροτραγωδία...

Χειρότερη υγεία, χειρότερη παιδεία, χειρότερες συντάξεις, χειρότερη νοσοκομειακή περίθαλψη, χειρότερες κοινωνικές παροχές εξασφαλίζει ο προϋπολογισμός του 2014! Αδίστακτα ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σπρώχνουν προς το βυθό το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, συμφωνώντας ασμένως με τις εντολές των Γερμανών και των άλλων Ευρωπαίων επικυρίαρχων της πατρίδας μας.

Από 12,2 δις ευρώ που ήταν φέτος οι δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση, θα πέσουν στα 10,8 δις του χρόνου – μείωση δηλαδή κατά 11,5%.

Από 5,4 δις ευρώ που ήταν οι δαπάνες για την υγεία το 2013, θα καταβαραθρωθούν στα 4,3 δις το 2014, θα μειωθούν δηλαδή κατά 20,4%.

Στον Καιάδα θα ρίξουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τον ΕΟΠΥΥ με τα σχεδόν δέκα εκατομμύρια ασφαλισμένους. Τα έσοδά του καταρρέουν – από 7,44 δις ευρώ που ήταν φέτος θα πέσουν στα 5,25 δις του χρόνου. Δραματική μείωση κατά 29,4% – κι έχεις και την κυβέρνηση από πάνω να... μειώνει (!) την επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ κάτω από αυτές τις συνθήκες από το 1,1 δις φέτος σε λιγότερο από 0,8 δις του χρόνου.

Όλα στο «κόκκινο»!

Συνολικά, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας συνεχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο σε όλους τους τομείς. Αν συνεχιστεί αυτή η καταστροφική πολιτική, δεν υπάρχει σωτηρία. Θα καταρρεύσουν τα πάντα!

Η πολιτική του Μνημονίου με τις απολύσεις, τις δραματικές μειώσεις μισθών και την κτηνώδη υπερφορολόγηση του πληθυσμού έχει εγκλωβίσει τη χώρα σε ένα σπιράλ θανάτου που την οδηγεί όλο και πιο χαμηλά και από το οποίο αδυνατεί να ξεφύγει. Είναι εκπληκτικά τα στοιχεία του καταποντισμού της ελληνικής οικονομίας μέσα στα τέσσερα μνημονιακά χρόνια, σε όποιον τομέα κι αν εξετάσει κανείς.

Στις 31 Δεκεμβρίου 2008, τελευταία χρονιά πριν από την κρίση, τα επιχειρηματικά, για παράδειγμα, δάνεια ήταν μη εξυπηρετούμενα (είχαν, δηλαδή, καθυστέρηση των δόσεων αποπληρωμής τους πάνω από τρεις μήνες) στο πραγματικά ασήμαντο ποσοστό του 4,3% του συνολικού ποσού. Ακόμη και στο τέλος του 2009, χρονιά κρίσης αλλά προ Μνημονίου, το ποσοστό αυτό είχε ανεβεί στο 6,7%, ποσοστό εύκολα χειρίσιμο.

Με το που μπήκαμε όμως στο επαίσχυντο μνημονιακό καθεστώς, το ποσοστό αυτό απογειώθηκε. Στις 31 Μαρτίου 2013, βάσει των τελευταίων επίσημων στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, το ποσοστό είχε εκτοξευτεί στο... 27,5%! Σχεδόν εξαπλάσιο του προκρισιακού ποσοστού!

Όπως έγραφε, μάλιστα, η Καθημερινή την περασμένη εβδομάδα, τραπεζικοί παράγοντες εκτιμούσαν ότι στο τέλος Σεπτεμβρίου το ποσοστό των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων ανήλθε στο 31% του συνόλου, επταπλάσιο, δηλαδή, του προ κρίσης ποσοστού! Δεν είναι εξόφθαλμο ότι αιτία αυτής της πρωτοφανούς επιδείνωσης είναι το Μνημόνιο;

Χρεοκοπημένες τράπεζες

Ανάλογη εκτίναξη παρουσίασαν και τα μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια των ιδιωτών.

Τα «κόκκινα» στεγαστικά από 5,3% του συνόλου που ήταν στο τέλος του 2008 εκτινάχθηκαν στο 22,9% το Μάρτιο του 2013, υπερτετραπλασιάστηκαν, δηλαδή, σε τέσσερα χρόνια.

Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τα καταναλωτικά δάνεια, που «κοκκίνισαν» σε εγκληματικό βαθμό: από το 8,2% του 2008 βρίσκονταν πλέον στη... στρατόσφαιρα του 42,4% το Μάρτιο του 2013 και εκτιμάται από τραπεζίτες ότι το Σεπτέμβριο είχαν ανέλθει στο 46% του συνόλου!

Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια στις 31 Μαρτίου 2013 ανέρχονταν σε 34 δις ευρώ, τα «κόκκινα» στεγαστικά σε 16,8 δις και τα «κόκκινα» καταναλωτικά σε 12,3 δις –δηλαδή 63,1 δις αθροιστικά επί συνόλου δανείων που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες ύψους 225,8 δις–, συνειδητοποιεί το μέγεθος του προβλήματος και καταλαβαίνει ότι αποκλείεται οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία!

Τραπεζικοί παράγοντες εκτιμούν, μάλιστα, ότι στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 το ύψος των «κόκκινων» δανείων κινείται συνολικά γύρω στα 70 δις ευρώ. Αυτό το ποσό όμως είναι... υπερδιπλάσιο (!) των κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών. Με τι λεφτά, λοιπόν, θα δώσουν δάνεια στις επιχειρήσεις και στον κόσμο;

Καταθέσεις, γιοκ!

Με τα λεφτά των καταθέσεων, είναι η λογική απάντηση. Λογική, αλλά... εντελώς αντίθετη με την πραγματικότητα της κρίσης!

Στις 31 Δεκεμβρίου 2009 οι ελληνικές τράπεζες είχαν καταθέσεις ύψους 237 δις ευρώ. Στα τρία και κάτι όμως χρόνια του μνημονιακού καθεστώτος και της αντίστοιχης ολέθριας πολιτικής, καταθέσεις 75 δις ευρώ περίπου έκαναν φτερά από τις τράπεζες και απέμειναν μόνο 162 δις! Οι πλούσιοι τα πήραν και τα έβγαλαν στο εξωτερικό, οι φτωχοί για να αντιμετωπίσουν πιεστικές ανάγκες που δεν κάλυπταν πλέον τα εισοδήματά τους, κάποιοι άλλοι πήραν τα λεφτά τους για να μην τους τα αρπάξουν με «κούρεμα» καταθέσεων ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος.

Ναι, αλλά από τη στιγμή που οι τράπεζες έχουν δώσει δάνεια 225 δις και έχουν καταθέσεις μόνο 160 δις και δικά τους κεφάλαια μόλις 30 δις, είναι προφανές ότι για τα επόμενα χρόνια η στρατηγική τους θα είναι να μειώνουν διαρκώς το χάσμα μεταξύ δανείων και καταθέσεων. Θα δίνουν, δηλαδή, όλο και λιγότερα δάνεια! Πόσω μάλλον που αυξάνονται συνέχεια τα «κόκκινα» δάνεια, αυξάνοντας τις ζημιές των τραπεζών σε σχέση με τα έσοδα που προσδοκούσαν. Ζοφερό παρόν και κατάμαυρο μέλλον, αν δεν αλλάξει η πολιτική υποτέλειας στο Μνημόνιο!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 215)

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Ν. Καραβαζάκης-Επιλογή άρθρων

” «Άγνωστοι» Έλληνες- Πομάκοι, περήφανοι ακρίτες της Ελλάδας. “

” Γιά τό τζαμί τοῦ Βοτανικοῦ. “ Σ. Καργάκος

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

” Ο γρίφος της Χρυσής Αυγής. “ Ν. Δρόσος

” Η Συμφωνία Κύπρου – Βρετανίας για τις βάσεις. “ Φ. Αργυρού

” Η απαραίτητη καινοτομία για την Ελλάδα. “ Ν. Λυγερός

Έτσι θα γίνεται ο έλεγχος όσων δεν πλήρωσαν τα τέλη κυκλοφορίας

” Ο Γεωπολιτικός σεισμός πλησιάζει… “ Κ. Μαυρίδης

” Το Αττικό Παράκτιο Μέτωπο και το «Academy Gardens», “

Ελληνική ΑΟΖ και Οικονομία- μία σχέση ακραιφνώς πολιτική Ν. Καραβαζάκης

Δαμιανού Βασιλειάδη

Ενα κοσμοθεωρητικό πρόβλημα με πολιτικές απολήξεις!

Έκθεση- κόλαφος του Γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής για τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ! Συντάχθηκε από τους καθηγητές Πάνο Καζάκο και Παναγιώτη Λιαργκόβα

ΟΛΗ Η ΕΚΘΕΣΗ ΕΔΩ.

Επίκαιρα:
Κράτη- μέλη όπως η Ελλάδα- με το δημόσιο χρέος να παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη- δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να μειώσουν τα χρέη στο επίπεδο που απαιτούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες"...

Η αδυναμία κρατών μελών της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, να μειώσουν το δημόσιο χρέος τους, στο επίπεδο που απαιτούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες της ζώνης του ευρώ, επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, στην ενδιάμεση έκθεση που δημοσίευσε σήμερα το Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής, υπό τον τίτλο «Η νέα οικονομική διακυβέρνηση στη ζώνη του ευρώ και η Ελλάδα».

Συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται, «το παρόν σημείωμα στηρίζεται στην παραδοχή ότι η Ελλάδα παραμένει στη Ζώνη του Ευρώ ή ότι υπάρχει ευρεία πολιτική συναίνεση για να αποφευχθεί η επιστροφή στη δραχμή. Στους κινδύνους της εξόδου από τη Ζώνη του Ευρώ αναφέρθηκε συχνά ο πρωθυπουργός και, τελευταία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε πρόσφατη ομιλία του στις ΗΠΑ» ενώ «η παραμονή στην Ευρωζώνη οριοθετεί σήμερα τις δυνατότητες της χώρας με διαφορετικό τρόπο από το παρελθόν λόγω των θεσμικών (και άλλων) εξελίξεων».

Σύμφωνα με την ενδιάμεση έκθεση, «στο μέλλον κάθε ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα αν υπογραφεί νέο μνημόνιο, θα πρέπει να κινείται εντός των νέων κανόνων οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Επίσης πρέπει να υπογράψει μαζί με άλλα κράτη- μέλη πάσης φύσης "συμβατικές διευθετήσεις" οι οποίες θα θέτουν τους όρους υπό τους οποίους θα χορηγείται βοήθεια μέσω των διαφόρων μηχανισμών. Από το 2014 βρισκόμαστε σε μια διαφορετική ΕΕ και Ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νέα κατάσταση συλλογικής εποπτείας για τη δημοσιονομική της πολιτική και στενότερης συνεργασίας για τη γενικότερη οικονομική της πολιτική».

Όπως τονίζεται «το νέο σύστημα αμοιβαίας εποπτείας διαφέρει σημαντικά από το προηγούμενο (προ κρίσης). Όσον αφορά στη δημοσιονομική πτυχή γίνεται πιο δεσμευτικό και συνδυάζεται με αυστηρότερες κυρώσεις και ευκολότερες διαδικασίες επιβολής τους».

Οι συντάκτες της έκθεσης, επικαλούμενοι τον Αμερικανό οικονομολόγο Robert Barro, αναφέρουν ότι «το υψηλό δημόσιο χρέος αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει σε υψηλότερη φορολογία η οποία θα μειώσει το δυναμικό της οικονομικής ανάπτυξης. Η οδυνηρή εμπειρία των τελευταίων ετών έχει επιβεβαιώσει την άποψη του Barro, αφού σχεδόν σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν αυξηθεί οι φόροι, ενώ ταυτόχρονα έχουν μειώσει την πρόβλεψη για οικονομική ανάπτυξη. Επίσης νέοι στόχοι- προτεραιότητες είχαν υψηλό κόστος λόγω της πτώσης του ΑΕΠ που προκάλεσαν και τη δραματική αύξηση της ανεργίας. Τέλος, οι πολιτικές προτεραιότητες μπορεί να αποδειχθούν αντιπαραγωγικές με την έννοια ότι η πτώση του ΑΕΠ δυσκολεύει τις μεταρρυθμίσεις και την επίτευξη μιας όχι προσωρινής αλλά διατηρήσιμης ισορροπίας των προϋπολογισμών με εξάλειψη πρωτογενών ελλειμμάτων (φαινόμενο της "χιονοστιβάδας")».

Υπό το πρίσμα όμως αυτό, όπως εκτιμούν οι συντάκτες της έκθεσης, «δεν λύθηκε το ζήτημα του χρέους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κ.α. Κράτη- μέλη όπως η Ελλάδα (με το δημόσιο χρέος να παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη του 170%) δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να μειώσουν τα χρέη (σε απόλυτα μεγέθη και ως ποσοστό του ΑΕΠ) στο επίπεδο που απαιτούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες αποκλειστικά μόνο με εθνικές προσπάθειες. Αν το επιχειρήσουν θα πρέπει να εφαρμόσουν και στο μέλλον "τυφλή" λιτότητα που όμως θα επιδεινώσει την κρίση χωρίς να λύσει το πρόβλημα της υπερχρέωσης. Επομένως, λογικό είναι να αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις» από την ΕΕ.

Σύμφωνα με την έκθεση, «κάθε κράτος μέλος θεσμοθετεί και τηρεί τον κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού ("χρυσός κανόνας")» ενώ, όπως επίσης σημειώνεται στο σχετικό κείμενο, «η Ελλάδα θα πρέπει να δημοσιοποιήσει το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014-2016 μέχρι τα τέλη Απριλίου 2014. Θα πρέπει να περιλαμβάνει τα μέτρα που θα διασφαλίσουν τη δημοσιονομική ισορροπία για την περίοδο μετά το τρέχον Μνημόνιο. Θα γίνουν τότε φανερές οι δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο».

Πηγή ΕΠΙΚΑΙΡΑ

ΟΛΗ Η ΕΚΘΕΣΗ ΕΔΩ.

ΔΟΛ

Οι μηχανισμοί εποπτείας της Ελλάδας μετά το Μνημόνιο

(Φωτογραφία: Associated Press )

Aθήνα

Το δημοσιονομικό καθεστώς στο οποίο θα κινηθεί η Ελλάδα μετά το τέλος του δεύτερου «μνημονίου» και της τρέχουσας δανειακής σύμβασης επιχειρεί να περιγράψει έκθεση που συνέταξε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους και η οποία δόθηκε σήμερα, Δευτέρα στη δημοσιότητα.

Η έκθεση με τίτλο: «Η νέα οικονομική διακυβέρνηση στη ζώνη του ευρώ και η Ελλάδα. Οι μηχανισμοί εποπτείας και αλληλεγγύης υπό όρους μετά το Μνημόνιο» που συντάχθηκε από τους Καθηγητές κ.κ. Πάνο Καζάκο και Παναγιώτη Λιαργκόβα αναφέρεται στο πλαίσιο κανόνων οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής στο οποίο θα πρέπει να κινείται στο μέλλον κάθε ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα αν υπογραφεί νέο μνημόνιο.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη οριοθετεί σήμερα τις δυνατότητες της χώρας με διαφορετικό τρόπο από το παρελθόν λόγω των θεσμικών και άλλων εξελίξεων, ενώ η επιλογή αυτή έχει, αναμφίβολα, υψηλό κόστος. Σημειώνεται πως δεικτικά πως η Ελλάδα η οποία ζητά τη χρηματοδοτική συνδρομή άλλων κρατών - μελών δεν έχει να επιδείξει ένα ιστορικό συμμόρφωσης σε πολλά από εκείνα που υπέγραψε.

Σύμφωνα με την έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους :

-Οι εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ορίζουν σε μεγάλο βαθμό το νέο θεσμικό πλαίσιο, σαφώς πιο περιοριστικό από αυτό που υπήρχε πριν το 2010, εντός του οποίου θα κινούνται πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις. Αυτό το πλαίσιο οφείλει να λάβει υπόψη της και η ελληνική πολιτική.

-Στο μέλλον κάθε ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα αν υπογραφεί νέο μνημόνιο, θα πρέπει να κινείται εντός των νέων κανόνων οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

-Η Ελλάδα πρέπει να υπογράψει μαζί με άλλα κράτη μέλη πάσης φύσης «συμβατικές διευθετήσεις» οι οποίες θα θέτουν τους όρους υπό τους οποίους θα χορηγείται βοήθεια μέσω των διαφόρων μηχανισμών.

-Η Ελλάδα είναι «regime taker», ναι μεν συμμετέχει στις διαδικασίες που καταλήγουν σε νέους κανόνες συνεργασίας ή αλλάζουν τους προηγούμενους, αλλά μόνη της δεν είναι σε θέση να ασκήσει σημαντική επιρροή.

-Η νέα διαδικασία της αντίστροφης πλειοψηφίας καθιστά δυνητικά ακόμα πιο δύσκολο για τα μικρά κράτη μέλη να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη στήριξη στο πλαίσιο του Συμβουλίου προκειμένου να αντιταχθούν σε σύσταση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δηλαδή οι κυρώσεις θα επιβάλλονται αυτόματα και η μη-επιβολή τους θα είναι δυνατή μόνο αν το αποφασίσει η πλειοψηφία των Υπουργών Οικονομικών (μέχρι σήμερα χρειαζόταν πλειοψηφία για την επιβολή των κυρώσεων).

-Η χώρα πρέπει να εντάσσει τις δικές της επιδιώξεις σε ένα ευρύτερο πλαίσιο συναινέσεων και η όποια προσπάθεια πρέπει να συνδέεται με τη διατήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας που έχει επιτευχθεί έως τώρα και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων με τις αναγκαίες διορθώσεις.

Τέλος, το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή εκτιμά όμως ότι η μείωση του τεράστιου χρέους με οποιονδήποτε τρόπο (π.χ. αμοιβαιοποίηση μέρους του κλπ) και του βάρους της εξυπηρέτησης του υπολοίπου (μείωση επιτοκίων κ.α.) θα διευκόλυνε τη μελλοντική πορεία επιπλέον των διαφόρων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών που δρομολογούνται στην ΕΕ.

Newsroom ΔΟΛ