«Σήμερον του παλαιού θρήνου απηλλάγημεν» ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Απριλίου 2014

«Σήμερον του παλαιού θρήνου απηλλάγημεν»

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ

Το καλό με την Ανάσταση του θεανθρώπου είναι ότι -γλωσικο-λογικώς- επιβάλλει την Επανάσταση του ανθρώπου. Τόσον αρρήκτως συνενωμένα εις Εν, το εν «ου εστί χρεία», ανάμεσα στην Ανάσταση και την Επανάσταση. «Χριστός ανέστη» σημαίνει συμπαντικώς, ότι Ανθρωπος επανέστη, εξανέστη και επαναστάτησε. Η μόνη μικρή οντολογική προσθήκη είναι, ότι ο Χριστός ανέστη άπαξ, λόγω αθανάτου αφθαρσίας, ενώ ο Ανθρωπος ξανασταυρώνεται συνεχώς, λόγω πεπτωκυίας, πεσμένης φθαρτότητας.

Αρα; Αρα ο Ανθρωπος επ-ανέστη, ξανά και ξανά, επειδή ξανά και ξανά τον ρίχνουν κάτω ο Ιούδας, ο Ναιναίκος, οι τροϊκανοί και οι ιθαγενείς γερμανοτσολιάδες. Αρα, ξανά και ξανά, Αντάρτικο ΕΑΜ τού πρέπει, του νικημένου ανθρώπου, του ηττημένου από τη μοχθηρία των τριάκοντα αργυρίων και την απληστία του νεκροσίτου Αδη των «αγορών». «Σήμερον ο άδης στένων βοά», και σήμερον «ο άδης επικράνθη», μόνον όταν κάθε φορά, ξανά κα ξανά, ο πεσμένος Αντάρτης ξαναορθώνεται ανεστημένος κι επαναστατημένος, θραύοντας τους μοχλούς του κακομνημονίου Αδου.

Και εξαίφνης, μέσα από την αργόσυρτη διάρκεια της Ιλιαδορωμηοσύνης, μας χαρίζεται τέτοια συμπόρευση αντάρτικη από τον Μέγα Βασίλειο και τον Οδυσσέα Ελύτη, αντάμα: «Ο Αδης ουκ είπεν αρκεί! Ουδέ ο πλεονέκτης είπέ ποτε αρκεί!»

Ετσι μας νουθετεί η πολιτική θεωρία του Μεγάλου Βασιλείου «από την Καισαρεία», «συ ‘σαι αρχόντισσα, αρχόντισσα κυρία» του καθ’ ημάς πολιτεύματος.

Οεκρηκτικός Οθρός Λόγος του Αη Βασίλη μας ταυτίζει τον πλεονέκτη, «πλέον έχειν», με τον Αδη! Με τον θάνατο! Ναι, στην καθ’ ημάς πολιτειακή ετυμηγορία, η συσσώρευση πλούτου, η πλουτοκρατία είναι νεκροφιλία! Νέκρωση ο πλούτος, του ιερού ανθρωπίνου προσώπου και της κοινωνικής του ζωής! Τι εστι, λοιπόν, μνημόνια, «αγορές» και «χρέος», για παιδάκια που πεθαίνουν χωρίς εμβόλια, ή «γυναίκες κίτρινες και μωρά που κλαίνε» από την πείνα και την απληστία των «δανειστών»; Των κοπρολάγνων, «που κοπροκρατούν το μέλλον» μας;

Κι ακόμα χειρότερα, ο Αη Βασίλης, βρίζοντας την τρόικα, τους «δανειστές» και το κακό τους γερμανοτσολιάδικο συναπάντημα: Εχοντας, «το της επιθυμίας το ακόρεστον… οι νεόπλουτοι, πλειόνων επιθυμούσι, νόσον τρέφοντες»! Ολα τα είδε, όλα τα σφάζει ο Αη Βασίλης! Και νεόπλουτοι οι δανειστές, και ακόρεστοι, και νόσος, κακιά αρρώστια, ναι, Αδης, οι «δανειστές», ευρωπαίοι και δουνουτού «εταίροι» μας!

Συνοδοιπόροι στο αντιστασιακό μας Αντάρτικο ΕΑΜ, ο Αη Βασίλης με τον Οδυσσέα Ελύτη: «Αρνούμαι τροφή στους χορτάτους, που ζητούν ολοένα κι άλλη κι άλλη πείνα»!

Ναι! Να το το πολιτειακό μας πνευματικό όπλο, που, «ή θέμις εστί», όπως είναι θεμιτό, μας νομιμοποιεί να ξαναδώσουμε φράγκο, δραχμή ή ευρώον ρυπαρόν, στους φονιάδες «δανειστές», «εταίρους» μας!

Οι δανειστές μας είναι ήδη χορτάτοι από την ληστρική λοιμική «νόσον» του χρέους, όπως φόρτωσαν την δύσμοιρη Ελλάδα, με τα εκατομμύρια των ανέργων, τους αυτόχειρες, τα παιδιά που φεύγουν με το «ευρωπαϊκό» παιδομάζωμα των πτυχιούχων μας, την «νόσον» και τον υποσιτισμό των φτωχών μας.

«Αρνούμαι»! «Αρνούμαι τροφή στους χορτάτους», βροντοφωνάζει η Σαλαμίς, το Μεσολόγγι, ο Ελύτης, η σφαγή του Διστόμου, η κατακαιομένη από τους κτηνώδεις «εταίρους» μας Ελλάς. «…που ζητούν κι άλλη κι άλλη πείνα»! Πεινούν ακόμα τα ακόρεστα ευρωπαϊκά και δουνουτού βδελύγματα! «Αρνούμαι», Ελύτη, τον Αδη τους!

Γι’ αυτό κι εμείς η «Πυρίκαυστος Ελλάδα», κόμμα που ξεπετάχτηκε, Σπίθα σπινθηροβόλος από το Αντάρτικο του λαού μας, ξαναπιάσαμε Αντίσταση. Κι έτσι, ο Γιώργος Καλεάδης, η Ευγενία Σαρηγιαννίδη κι η αφεντιά μου, παραδίδουμε, αυτεπίτακτοι, το σεπτόν μας σκήνωμα, βοράν στην πυρφόρον διάκρισιν των ψηφοφόρων για την προσεχή Ευρωβουλή. Πηγαίνουμε προς το Ευρωκοινοβούλιο, ως «παίδες εν καμίνω», «βάτος καιομένη αλλ’ ου κατακαιομένη». Αλλωστε, πυρίκαυστοι είμαστε. «Πυρίκαυστος Ελλάδα», σαρξ εκ της σαρκός σου, κατακαημένη Ρωμηοσύνη…