Ζίγκμουντ Μπάουμαν: δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου. http://www.eyedoll.gr/ngine/article/3381cnt.
Η συνειδητοποίηση των ορίων είναι στοιχείο της επιζητούμενης λύσης, προκειμένου ν’ αποκτήσει κάποια στιγμή η πολιτική τον έλεγχο της οικονομίας. Είναι γεγονός ότι η σύγχρονη πολιτική εκχώρησε από μόνη της στην οικονομία κυρίαρχες αρμοδιότητας που εκείνη ποτέ δεν είχε. Αυτό το επικυρώνει τόσο η οικονομική ιστορία (όσον αφορά τις αρμοδιότητες που απέσπασαν εκβιαστικά οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια) όσο και η ιστορία των ΜΜΕ, αλλά και των κυρίαρχων ρευμάτων στη διανόηση τα οποία κάτω από τους γλωσσικούς τους
κώδικες και τη Σημειωτική κρύβουν την αναπαραγωγή/συντήρηση της κρατούσας εξουσίας (σύστημα).
Για ν’ ανακτήσει η πολιτική το ρόλο και την ισχύ της πρέπει να ανακτήσει τη σχέση της με την «πόλιν»/Δήμο και τον πολι-τισμό: δηλαδή να αποδώσει πίσω στους πολίτες το δικαίωμα και τη δυνατότητά τους στην αυτοθέσμιση της πόλης και στη δημιουργία πολιτισμού -μορφών και τρόπων ζωής που εκφράζουν το κοινωνικό είναι-κοινωνείν. Στη διαδικασία αυτή η πλούσια πνευματική μας ζωή και παράδοση έχει να παίξει καθοριστικό ρόλο, όχι εμμένοντας σε επικίνδυνες απολυτότητες αλλά αναγνωρίζοντας τη διαφορά και εξασφαλίζοντας το αρμονικό πλαίσιο συνύπαρξης των πόλων της. Όχι καταναλωτισμός ή ασκητισμός, όχι σώμα ή ψυχή, όχι τεχνικός πολιτισμός ή πνευματικός πολιτισμός, όχι διεθνισμός ή εθνικισμός, αλλά το συναμφότερον, όπως λέει ο Ζουράρις.
Σε μια κοινωνία που έχει περιέλθει στη σύγχυση και ζει κάτω από εκβιαστικά διλλήματα οι σκέψεις του Ζίγκμουντ Μπάουμαν είναι χρήσιμες στην διάγνωση του προβλήματος και στην προοπτική της επίλυσής του, με την παρατήρηση ότι δεν αναφέρει τίποτα σε μια λ.χ. πανευρωπαϊκή ενεργοποίηση και συμπόρευση των πληττόμενων λαών και κοινωνικών στρωμάτων. Γιατί άραγε; Φυσικά τα έθνη-κράτη έχουν διαφορετικά συμφέροντα, αλλά πώς αλλιώς μπορούν οι λαοί να ελέγξουν τις διεθνοποιημένες οικονομικές ελίτ αν δεν βρουν τρόπο να ενώσουν τις δυνάμεις τους;
Κώστας Τσιαντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου